Fizylierzy (XVII wiek): Różnice pomiędzy wersjami

{{inne znaczenia|fizylierów w XVII i XVIII wieku|[[Fizylierzy]] - stronę ujednoznaczniającą}}

[[Plik:Regimento de Infantaria da Corte.jpg|thumb|Fizylierzy portugalscy (1762)]]

[[Plik:Füsiliere.jpg|thumb|Fizylierzy pruscy w kaszkietach (1792)]]

Powstanie tej formacji łączy się ze stopniowym upowszechnieniem broni skałkowej w drugiej połowie XVII wieku. Pierwszy [[regiment]] fizylierów (''Fusiliers du Roi'') utworzono w 1671 za panowania [[Ludwik XIV|Ludwika XIV]]: wyposażeni w fuzje z [[bagnet|bagnetami szpuntowymi]], przeznaczeni byli wyłącznie do ochrony i obsługi artylerii. Później, po wprowadzeniu praktyczniejszego bagnetu tulejowego, sukcesywnie zwiększano ich liczbę w jednostkach pieszych (kompaniach muszkieterskich), zastępując nimi i do końca XVII stulecia całkowicie eliminując [[pikinierzy|pikinierów]]<ref>René Chartrand: ''Louis XIV's Army''. Oxford: Osprey Publishing, 2005, s. 18.</ref>. W przodującej pod względem tych zmian armii francuskiej flinty na początku XVIII w. przydzielano również oficerom i podoficerom. Zastosowanie tej bagnetowej broni o większej szybkostrzelności wpłynęło też na zmiany w taktyce bitewnej, powodując rozciągnięcie linii szyku batalionu przy zmniejszeniu jego głębokości z 6 do 3 szeregów<ref>René Chartrand: ''Louis XIV's Army'', dz. cyt., s. 20.</ref>.

Oprócz flint uzbrojeniem fizylierów były również [[tasak (broń)|tasaki]] o długości od 60–75 cm, natomiast ich oficerowie wyposażeni byli w [[pałasz (broń)|pałasz]], [[szabla|szablę]] lub [[szpada|szpadę]] długości 90–100 cm oraz [[pistolet skałkowy]]. Umundurowaniem nie różnili się zasadniczo od głównej masy piechoty poza niekiedy stosowanym obniżonym kaszkietem typu grenadierskiego z blachą (np. w armii angielskiej, rosyjskiej, pruskiej), zamiast używanego zwykle trójkątnego kapelusza piechoty<ref>Por. Gerhard Förster, Peter Hoch, Reinhold Müller: ''Uniformen europäischer Armeen''. Berlin: Militärverlag der DDR, 1987.</ref>.