Głaźna Czuba: Różnice pomiędzy wersjami

 

Jest to niewybitne wzniesienie o prawie poziomej grani długości około 50 m. Dawniej było bezimienne. Dopiero Bernard Uchmański w 1963 r. wprowadził nazwę Głaźna Turnia. W 1984 r. [[Witold Henryk Paryski]] zmienił ją na Głaźna Czuba<ref name=cw/>.

Nad Doliną za Mnichem wznosi się na wysokość około 80 – 180 m (wyżej po wschodniej stronie). W prawej (patrząc od dołu) części znajdują się olbrzymie [[Płyta (formacja skalna)|płyty]] opadające do [[Depresja (geomorfologia)|depresji]] spod Głaźnych Wrótek. Środkową częścią ściany z Doliny za Mnichem prowadzi [[droga wspinaczkowa]] (III w [[Skala trudności dróg skalnych|skali tatrzańskiej]]). Pierwsze przejście letnie: [[Władysław Cywiński]] i Piotr Niedziałek 18 października 2001 r. Pierwsze przejście zimowe: Stefan Banaszkiewicz i Andrzej Skłodowski 15 marca 2002 r. Trzy inne drogi prowadzą wschodnią stroną ściany: drogą Byczkowskiego (IV), lewym kominem (II) i północno-wschodnim żebrem (II)<ref name=cw/>. Od strony słowackiej są dwie drogi; z brzegu nad górną i dolną częścią Wyżniego Stawu Ciemnosmreczyńskiego. Obydwie łatwe (0)<ref name=cw/>.

 

Przejście od Wrót Chałubińskiego granią Głaźnej Czuby jest łatwe (0+), nie prowadzi jednak tędy żaden [[szlak turystyczny]]. Cała Szpiglasowa Grań jest zamknięta również dla [[Taternictwo|taterników]]<ref>{{Cytuj stronę |url=http://web.archive.org/web/20180905180147/http://tpn.pl/zwiedzaj/taternictwo/taternictwo-powierzchniowe|tytuł=Taternictwo powierzchniowe|data dostępu = 2018-09-05}}</ref>.

 

== Przypisy ==