Hi-fi: Różnice pomiędzy wersjami

'''Hi-fi'''<ref group="uwaga">Na niektórych urządzeniach spotkane są również określenia Hi-Fi, HI-FI.</ref> (czyt. {{IPA|haɪ̯fɪ}}<ref group="uwaga">Taka wymowa obowiązuje jedynie w Polsce, w języku angielskim to {{IPA|haɪ̯faɪ}}.</ref>), [[skrótowiec]] (od {{Ang.|high fidelity}}, wysoka wierność) – nazwa określająca odtwarzanie dźwięku o jakości bardzo zbliżonej do oryginału<ref>{{cytuj książkę | autor = McGraw-Hill | inni = Mark D. Licker (wyd.), Joe Faulk (red.) | tytuł = The McGraw-Hill Dictionary of Engineering | wydawca = McGraw-Hill | miejsce = Warszawa | rok = 2003 | wydanie = 2 | isbn = 0-07-141799-0}}</ref>. Parametry, które muszą spełniać urządzenia oznaczone symbolem hi-fi, są określone w niemieckiej normie [[Deutsches Institut für Normung|DIN]] 45500 z roku [[1973]] (w innych krajach stosowano także normę [[IEC]] 268). Dotyczy ona m.in. maksymalnego poziomu [[szum akustyczny|szumów]] i [[zniekształcenia nieliniowe|zniekształceń nieliniowych]], a także [[Pasmo przenoszenia|pasma przenoszenia]] wyznaczonego na podstawie [[charakterystyka amplitudowa|charakterystyki amplitudowej]].

Pojęcie hi-fi zaczęło być popularne w [[lata 60. XX wieku|latach 60]], [[lata 70. XX wieku|70]] i [[lata 80. XX wieku|80 XX w.]], kiedy w wyniku [[postęp techniczny|postępu technicznego]] wzrastała jakość urządzeń, a producenci wyróżniali lepsze modele tym oznaczeniemprodukcji. ProduktyUrządzenia spełniająceelektroakustyczne normęoznaczone DINsymbolem 45500"hi-fi" zaczęły się lepiej sprzedawać, w związku z zapotrzebowaniem klientów na lepszą jakość odtwarzania, mimo wyższej ceny<ref name="hfc">{{Cytuj stronę | url = https://www.hfc.com.pl/porady/3348,jak-dzis-rozumiec-okreslenie-hi-fi.html | tytuł = Jak dziś rozumieć określenie hi-fi | autor = Marek Suchocki | data = 2018-09-05 | data dostępu = 2019-05-13}}</ref>.

Pod koniec [[XX wiek]]u znaczenie określenia hi-fi zmniejszyło się z tego względu, że coraz więcej produkowanych urządzeń elektroakustycznych spełniało normy jakościowe stawiane wcześniej urządzeniom wyższej klasy. Przykładowo, wspomniana norma niemieckaDIN dopuszczała45500 dopuszcza dla urządzeń klasy hi-fi, przy paśmie przenoszenia 20&nbsp;[[herc|Hz]] – 20&nbsp;kHz i mocy wyjściowej 2×20&nbsp;[[wat|W]], nierównomierność charakterystyki odtwarzania ±3&nbsp;[[decybel|dB]] i 1&nbsp;[[procent|%]] zniekształceń nieliniowych (dla częstotliwości 1&nbsp;kHz) przy pracy ciągłej (pod tym pojęciem rozumiano co najmniej 10 minut) z sygnałem sinusoidalnym – jednak rozwój elektroniki umożliwił konstruowanie i masową produkcję równorzędnych lub nawet lepszych urządzeń, dostępnych za niewygórowaną cenę<ref name="hfc"/>.