Kolej linowa na Kasprowy Wierch: Różnice pomiędzy wersjami

{{LK|||ENDEe|||koniec linii}}

}}

'''Kolej linowa na Kasprowy Wierch''' – całoroczna [[kolej linowa]] z [[Kuźnice (Zakopane)|Kuźnic]] na szczyt [[Kasprowy Wierch|Kasprowego Wierchu]] w [[Tatry|Tatrach]]. W całości przebiega przez teren [[Tatrzański Park Narodowy (Polska)|Tatrzańskiego Parku Narodowego]]. Operatorem kolei są [[Polskie Koleje Linowe|Polskie Koleje Linowe S.A.]]

 

Inicjatorem budowy kolei był ówczesny prezes [[Polski Związek Narciarski|Polskiego Związku Narciarskiego]] i wiceminister transportu<ref name="test">''Pamiętnik [[Polskie Towarzystwo Tatrzańskie|Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego]].'' Tom 12.</ref> inż. [[Aleksander Bobkowski]]. Studia terenowe i pomiary, mające ustalić przebieg trasy kolei, rozpoczęło Centralne Biuro Studiów i Projektów PKP na zlecenie [[Ministerstwo Komunikacji|Ministerstwa Komunikacji]] już wiosną 1934. Decyzja budowy zapadła w lipcu 1935. Inwestorem była specjalnie powołana spółka z o.o. pod nazwą "Towarzystwo Budowy i Eksploatacji Kolei Linowej Zakopane (Kuźnice) - Kasprowy Wierch" z siedzibą w Warszawie. Udziałowcami były: [[Polskie Koleje Państwowe]], [[Liga Popierania Turystyki]], Polskie Biuro Podróży "[[Orbis]]", Towarzystwo Krzewienia Narciarstwa oraz gdańska stocznia<ref>Międzynarodowe Towarzystwo Budowy Okrętów i Maszyn S.A. z siedzibą w Wolnym Mieście Gdańsku</ref>. Prezesem i dyrektorem technicznym spółki został inż. arch. [[Aleksander Kodelski]], a dyrektorem finansowym dr Wacław Lewicki<ref name="Król">Królikowski Adam: ''Kolej linowa na Kasprowy Wierch'', w: "Młody Technik" nr 1/1984, s. 14</ref>.

 

24 lipca 1935 powołano kierownictwo budowy z siedzibą w zakopiańskich Kuźnicach. Kierownikiem budowy został inż. M. Stadnicki, zastępcą inż. B. Lange. Szczegółowy harmonogram określił rekordowo niski dla takiej inwestycji czas budowy: 7 miesięcy. Ponieważ żadne przedsiębiorstwo nie było w stanie przyjąć takich warunków postanowiono prowadzić budowę systemem gospodarczym. Stan załogi, który wynosił początkowo ok. 600 osób, w dwóch ostatnich miesiącach zwiększono do 1000. Robotników werbowano nie tylko z [[Podhale|Podhala]], ale i Sądecczyzny, [[Kraków|Krakowa]], [[Tarnów|Tarnowa]], a nawet z [[Wilno|wileńszczyzny]]. Zatrudniono wykwalifikowanych kamieniarzy z [[Brasław]]ia oraz traczy i [[Cieśla|cieśli]] z [[Polesie|Polesia]]{{r|Król}}. Roboty w terenie rozpoczęto 1 sierpnia 1935.