Szwajcarski Komitet Generalny Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 2:
'''Szwajcarski Komitet Generalny Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce''' (Comité Général de Suisse pour les Victimes de la Guerre en Pologne) znany również jako '''Komitet Veveyski'''<ref name="devastata">{{Cytuj |autor = Danuta Płygawko |tytuł = Polonia devastata. Polonia i Amerykanie z pomocą dla Polski (1914–1918) |data = 2003 |miejsce = Poznań |wydawca = Wydawnictwo Poznańskie |oclc = 830518810}}</ref> – organizacja założona w [[Szwajcaria|Szwajcarii]] niosąca pomoc materialną polskim ofiarom [[I wojna światowa|I wojny światowej]].
Powstał 9 stycznia 1915 z inicjatywy Erazma Piltza w Lozannie<ref>D. Płygawko, ''Sienkiewicz w Szwajcarii. Z dziejów akcji ratunkowej dla Polski w czasie pierwszej wojny światowej,'' Poznań 1986, s. 54</ref>, a 27 stycznia przeniósł się na stałe do Vevey, pod tym miastem.<ref>Jerzy Holzer, Jan Molenda, ''Polska w pierwszej wojnie światowej,'' Warszawa 1967, s. 355</ref> Mieścił się on najpierw w Grand Hotelu, a od listopada 1915 w Hotelu du Lac.Apel do Polonii,a także społeczeństw państw neutralnych o pomoc materialną dla ludności polskiej zredagował [[Henryk Sienkiewicz]]. Komitet działał za pośrednictwem 174 komitetów lokalnych rozsianych wśród Polonii całego świata, w tym 117 w Stanach Zjednoczonych. Jego prezesem był [[Henryk Sienkiewicz]], wiceprezesem [[Ignacy Jan Paderewski|Ignacy Paderewski,]] zaś przewodniczącym Rady Wykonawczej [[Antoni Osuchowski]]. Sekretarzem Komitetu pozostawał [[Tadeusz Romer]]. W skład Zarządu Komitetu poza nimi wchodzili: [[Józef Wierusz-Kowalski|Józef Wierusz Kowalski]], [[Andrzej Plater-Zyberk]], [[Erazm Piltz]], Henryk Marconi, [[Szymon Askenazy]], [[Gabriel Narutowicz]], ks. [[Kazimierz Skirmunt]]. Członkami byli m.in.: [[Witold Czartoryski]], [[Włodzimierz Czetwertyński-Światopełk|Włodzimierz Czetwertyński]], [[Maria Skłodowska-Curie]], Leopold Kronenberg, [[Zdzisław Lubomirski]], Józef Potocki, Mikołaj Potocki, [[Ferdynand Radziwiłł]], [[Jan Steczkowski]], [[Wojciech Trąmpczyński]], [[Maurycy Zamoyski]], [[Tadeusz Estreicher]], Ludwik Janowski, [[Władysław Mickiewicz]], [[Urszula Ledóchowska]], [[Stanisław Dobrzycki]].<ref>Jerzy Holzer, Jan Molenda, ''Polska w pierwszej wojnie światowej,'' Warszawa 1967, s. 355</ref>
Dzięki nazwiskom Sienkiewicza i działającego w Stanach Zjednoczonych Paderewskiego do końca września 1916 zebrano ok. 20 mln koron austr. (4 mln dol.). Działalność Komitetu wspomógł finansowo i moralnie także papież Benedykt XV. Z jego inicjatywy biskupi polscy zwrócili się z odezwą do katolików na całym świecie o pomoc dla Polski. Pomoc tę przekazywano za pośrednictwem organizacji charytatywnych głównie w Galicji (głównie [[Książęco-Biskupi Komitet Pomocy dla Dotkniętych Klęską Wojny|Książęco-Biskupi Komitet Pomocy]]), Królestwie Polskim ([[Rada Główna Opiekuńcza (1916–1921)|Rada Główna Opiekuńcza]] i Główny Komitet Ratunkowy) oraz Rosji. W latach 1915 -1919 komitet przekazał do Polski pomoc wartości 20 milionów [[frank szwajcarski|franków szwajcarskich]]<ref name="sienkiewicz">Danuta Płygawko ''Sienkiewicz w Szwajcarii. Z dziejów akcji ratunkowej dla Polski w czasie pierwszej wojny światowej'', Poznań 1986, Wydawnictwo UAM, Seria Historia nr 122</ref>{{Zobacz kategorię|Kategoria:Członkowie Szwajcarskiego Komitetu Generalnego Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce}}
| |||