Główny Komitet Ratunkowy: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Wodnik11 przeniósł stronę Wikipedysta:Wodnik11/brudnopis do Główny Komitet Ratunkowy |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 1:
'''Główny Komitet Ratunkowy''' - organizacja samopomocowa działająca w latach 1915-1918 w częsci Królestwa Polskiego okupowanej przez Austro-Węgry
Główny Komitet Ratunkowy powstał 13 listopada 1915 w Lublinie, na bazie struktur rozwiązanego przez władze okupacyjne [[Centralny Komitet Obywatelski w Warszawie|Centralnego Komitetu Obywatelskiego]]. Komitet lubelski stanowił centralę ruchu ratunkowego, natomiast jednostkami niższego szczebla były: komitety ziemi (gubernialne), komitety powiatowe, komitety gminne i miejskie. Struktury działające w Lublinie, Radomiu, Kielcach i Piotrkowie miały rangę komitetów powiatowych. Zgodnie z „Regulaminem Komitetów Ratunkowych”, głównym zadaniem tych struktur była regulacja organizacji samopomocy ludności, która ucierpiała wskutek wojny, dla umożliwienia jej przetrwania wojny i utrzymania prawidłowego biegu życia prywatnego i publicznego.<ref>[[Marek Przeniosło]], ''Organizacje samopomocy społecznej w Królestwie Polskim w latach I wojny światowej'' w: ''[[Niepodległość i Pamięć]]'' nr 1 (33) 2011 s. 47</ref>
GKR czerpał niezbędne do funkcjonowania środki z różnorodnych źródeł. Początkowo bardzo znaczna ich część pochodziła z Komitetu Generalnego Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce (tzw. Komitetu Vevejskiego) i Książęco-Biskupiego Komitetu w Krakowie. Budżety Komitetów poważnie wzmacniały też datki przekazywane przez władze okupacyjne (szczególnie w późniejszym okresie, gdy środki pochodzące z dwóch pierwszych źródeł zaczęły maleć). W czerwcu 1918 GKR utrzymywał w sumie 160 schronisk, przytułków z całodziennym wyżywieniem oraz ochron, 80 tanich kuchni, jadłodajni i herbaciarni, 12 szpitali i 80 ambulatoriów. Jedną z najważniejszych i jednocześnie najtrudniejszych kwestii, którymi zajmowały się komitety ratunkowe, było zabezpieczenie aprowizacji społeczeństwa na danym terenie i rozwiązywanie problemów z tym związanych. Na szeroką skalę prowadziły także akcję zaopatrzenia ubogiej ludności w odzież i obuwie. Pośredniczyły one również w umieszczaniu na wsi podczas miesięcy letnich dzieci z większych miast. Komitety ratunkowe zajmowały się także problemem odbudowy zniszczonych terenów oraz kwestią uzyskania wynagrodzenia za poniesione straty w związku z działaniami wojennymi i rejestracją tych strat.<ref>[[Marek Przeniosło]], ''Organizacje samopomocy społecznej w Królestwie Polskim w latach I wojny światowej'' w: ''[[Niepodległość i Pamięć]]'' nr 1 (33) 2011 s. 49</ref>
Po odzyskaniu niepodległości struktury Głównego Komitetu Ratunkowego weszły w skład [[Rada Główna Opiekuńcza (1916–1921)|Rady Głównej Opiekuńczej]].<ref>Jerzy Holzer, Jan Molenda, ''Polska w pierwszej wojnie światowej,'' Warszawa 1967, s. 352</ref>
== Przypisy: ==
<references />
== Bibliografia: ==
* Jerzy Holzer, Jan Molenda, ''Polska w pierwszej wojnie światowej,'' Warszawa 1967, s. 351-352
*
[[Kategoria:Organizacje społeczne]]
|