Polskie Towarzystwo Pomocy Ofiarom Wojny: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 5:
Oficjalnie nowa organizacja została zarejestrowana 29 sierpnia/11 września 1914 r. Zgodnie ze statutem PTPOW zadaniem towarzystwa było „okazywanie pomocy i współdziałania bezpośrednim i pośrednim ofiarom wojny” na terenie całego Cesarstwa Rosyjskiego. W tym celu miało ono: udzielać zapomóg finansowych rodzinom powołanych do armii, wspierać materialnie ludność cywilną, organizować przytułki dla dzieci, pomagać w znalezieniu pracy, a wreszcie tworzyć i współpracować z instytucjami pomocowymi, wspierającymi podczas wojny ludność. Środki na działalność planowano pozyskiwać ze składek członkowskich, ofiar, zapisów testamentowych, dochodów z imprez edukacyjno-kulturalnych. Członkiem organizacji mogła zostać osoba dorosła, bez względu na płeć. Na czele PTPOW stało Zgromadzenie Walne oraz wybierany przez nie co dwa lata Komitet Główny (od 7 do 27 członków) z siedzibą Piotrogrodzie. Ten z kolei wyłaniał spośród siebie sześcioosobowe Prezydium, które prowadziło bieżącą działalność towarzystwa. W jego skład wchodzili: prezes, dwóch wiceprezesów, dwóch sekretarzy i skarbnik. W przypadku likwidacji PTPOW, jego mienie miało przejść na własność Rzymskokatolickiego Towarzystwa Dobroczynności przy kościele św. Katarzyny (RzTD).<ref>Dariusz Tarasiuk, ''Polskie Towarzystwo Pomocy Ofiarom Wojny,'' [http://www.polskipetersburg.pl/hasla/polskie-towarzystwo-pomocy-ofiarom-wojny strona internetowa Polski Petersburg]</ref>
Zebranie organizacyjne PTPOW odbyło się 26 sierpnia 1914 r. w lokalu redakcji „Głosu Polskiego” Wybrano wówczas pierwszy skład Komitetu Głównego organizacji. Weszli do niego: [[Aleksander Babiański]], [[Jan
[[Plik:PTPOW.jpg|mały|408x408px|Zarząd PTPOW w 1914 - ilustracja zamieszczona w piśmie "Świat" R. 9, nr 43 z 24 października 1914]]
1 września 1914 r. na pierwszym posiedzeniu Komitetu Głównego wybrano jego Prezydium. Weszli do niego: Władysław Żukowski (prezes), Henryk Święcicki i ks. Konstanty Budkiewicz (wiceprezesi), Bolesław Olszamowski (skarbnik) oraz Remigiusz Kwiatkowski i Jan Barchwic (sekretarze). W następnych latach do zmian w Prezydium dochodziło z powodu śmierci jego członków. Henryka Święcickiego zmarłego w 1916 r. zastąpił [[Władysław Rawicz-Szczerbo]], a za zmarłego w tym samym roku W. Żukowskiego wszedł do Prezydium [[Konstanty Skirmunt]]. Poza tym w miejsce Bolesława Olszamowskiego i Remigiusz Kwiatkowskiego weszli Seweryn Wachowski i Stefan Filipkowski.<ref>Mariusz Korzeniowski, Krzysztof Latawiec, Monika Gabryś-Sławińska, Dariusz Tarasiuk, ''Leksykon uchodźctwa polskiego w Rosji w latach I wojny światowej,'' Lublin 2018, s. 94</ref>
|