Agnieszka Osiecka: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Poprawiono wiek Osieckiej, dodano źródło. Znaczniki: VisualEditor Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
m + |
||
Linia 64:
=== Osiecka i Hłasko ===
„Panna Czaczkes” – tak nazywał ją pieszczotliwie [[Marek Hłasko]]. Ich romans zaczął się rozwijać na przełomie 1956 i 1957. Osiecka była 19-letnią studentką<ref name="czaczkes1">{{Cytuj |tytuł = To była artystyczna miłość! Historia Agnieszki Osieckiej i Marka Hłaski |data dostępu = 2019-05-19 |opublikowany = Viva.pl |url = https://viva.pl/uroda-zycia/kultura/marek-hlasko-i-agnieszka-osiecka-artystyczna-milosc-116126-r1/ |język = pl}}</ref>, działającą w [[Studencki Teatr Satyryków|STS-ie]], natomiast Hłasko był doskonale znany w całym kraju dzięki sukcesowi zbioru opowiadań ''[[Pierwszy krok w chmurach]]''.
Znajomość przebiegała dość burzliwie, z czasem ze względu na fakt, że Hłasko nie mógł wrócić do Polski po wyjeździe za granicę. Osiecka zaś usilnie, lecz bezskutecznie, zabiegała u ówczesnych władz o pozwolenie na powrót Hłaski do kraju. Sam Hłasko jednak także tracił wiarę w ponownie spotkanie Agnieszki.
{{Cytat|Przypomniałem sobie taki wieczór, kiedy byłaś z nią (ciotką, Ami Novarro z domu Borowską) u siebie na Saskiej Kępie, a ja ci powiedziałem: „Zostań ze mną”, ale Ty nie mogłaś, bo się śpieszyłaś do swojego teatrzyku, a ja Ci powiedziałem: „Zobaczysz, że kiedyś będzie za późno i że te kukły nas rozdzielą”. Ale Ty się roześmiałaś perlistym śmiechem i powiedziałaś, że bredzę. I co teraz?... Co będzie, jeśli ja rzeczywiście zdechnę i nie zobaczę Cię już? Może by było lepiej dla Ciebie, żebyś się zakochała i zapomniała o mnie?<ref>{{Cytuj książkę |nazwisko = Stanisławczyk |imię = Barbara |tytuł = Miłosne gry Marka Hłaski |wydawca = Rebis |miejsce = Poznań |data = 2010 |strony = 128}}</ref>.}}
Spotkali się dopiero – po raz ostatni – w kwietniu 1968 w [[Los Angeles]]. Osiecka odbywała wówczas podróż stypendialną po [[Ameryka|Ameryce]]. Po latach powie: „Pewnie byśmy się rozwiedli... Chyba nie bardzo sprawdzam się w życiu z kimś drugim”<ref name="Miłosne gry">{{Cytuj książkę |nazwisko = Stanisławczyk |imię = Barbara |tytuł = Miłosne gry Marka Hłaski |wydawca = Rebis |miejsce = Poznań |data = 2010 |strony = 132}}</ref>. Została jej po Hłasce korespondencja oraz maszyna do pisania, która stała na biurku Osieckiej do końca jej życia. Na pogrzebie Hłaski pojawiła się w słynnym białym futrze, które od niego dostała i z butelką wódki
=== Życie prywatne ===
| |||