Maria Einhorn-Susułowska: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m wstawiam Szablon:Kontrola autorytatywna |
→Życiorys: drobne redakcyjne |
||
Linia 8:
Po wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] uciekła do [[Lwów|Lwowa]]. Po ataku [[III Rzesza|III Rzeszy]] na [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] pozostała we Lwowie, gdzie ukrywała się na aryjskich papierach jej bliskiej przyjaciółki Marii Susułowskiej. Dostała je od jej męża [[Włodzimierz Reczek|Włodzimierza Reczka]]. Autentyczna Maria Susułowska przeżyła wojnę w [[Rzym]]ie. Maria Einhorn do końca wojny przebywała we Lwowie, gdzie prowadziła stołówkę uczestnicząc czynnie w działalności podziemnej [[Polski ruch oporu w czasie II wojny światowej|polskiego ruchu oporu]]. Z całej jej rodziny przeżyli jedynie dwaj bracia: przyrodni, który w [[lata 20. XX wieku|latach 20.]] wyemigrował do [[Stany Zjednoczone|Stanów Zjednoczonych]] oraz rodzony, który przez ZSRR zdołał przedostać się do [[Armia Stanów Zjednoczonych|armii amerykańskiej]], gdzie jako [[prawnik]] służył do końca wojny.
Po zakończeniu wojny przeprowadziła się do [[Kraków|Krakowa]], gdzie od 1 października 1945 roku objęła etat asystenta w Katedrze Pedagogiki Uniwersytetu Jagiellońskiego. W drugiej połowie [[lata 50. XX wieku|lat 50.]] nawiązała bliską współpracę z Kliniką Psychiatryczną [[Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego|Akademii Medycznej w Krakowie]]. Była wówczas jedynym zatrudnionym w klinice [[psychologia|psychologiem]]. Bliskie kontakty z kliniką pozwoliły na otwarcie przy Zakładzie Psychologii Klinicznej Poradni Wychowawczo-Leczniczej. W [[1969]] roku,
Maria Einhorn-Susułowska zmarła [[6 grudnia]] [[1998]] roku. Została pochowana na [[Nowy cmentarz żydowski w Krakowie|nowym cmentarzu żydowskim]] przy ulicy Miodowej w [[Kraków|Krakowie]].
| |||