Guglielmo Marconi: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) m Bot poprawia linkowanie wewnętrzne oraz inne drobne sprawy |
? |
||
Linia 16:
'''Guglielmo Marconi''' (ur. [[25 kwietnia]] [[1874]] w [[Bolonia|Bolonii]], [[Włochy]], zm. [[20 lipca]] [[1937]] w [[Rzym]]ie, Włochy) – [[Włosi|włoski]] [[Fizyka|fizyk]] i konstruktor. Jeden z pionierów [[radio|radia]] i przemysłu elektronicznego. Laureat [[Laureaci Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki|Nagrody Nobla z dziedziny fizyki]] w roku 1909 za wkład w rozwój [[Telegraf bezprzewodowy|telegrafii bezprzewodowej]].
==
=== Dzieciństwo i młodość ===
Guglielmo Marconi urodził się w Bolonii, 25 kwietnia 1874, z ojca bogatego właściciela ziemskiego i matki Irlandki, której rodzina posiadała destylarnię whisky w Dublinie. Gdy miał trzy lata, matka zabrała go do Anglii i angielski został jego pierwszym językiem. Po powrocie do Włoch miał prywatnych nauczycieli i do szkoły trafił dopiero w wieku lat dwunastu. Szkołę wspominał źle, gdyż ze względu na angielski akcent był traktowany jako obcy. Gdy rodzina Marconich mieszkała w Livorno Guglielmo otrzymał od ojca jacht i od tego czasu interesował się sprawami morskimi. Od starego, praktycznie ślepego telegrafisty nauczył się [[Kod Morse’a|alfabetu Morse’a]]. Ponieważ miał złe wyniki w szkole, rodzina zorganizowała dla niego prywatne lekcje w Niccolini Lycée we Florencji z profesorem matematyki i fizyki Giotto Bizzarini. Mimo to nie zdał egzaminów wstępnych do Akademii Marynarki w Livorno i [[Uniwersytet Boloński|Uniwersytetu w Bolonii]]<ref name=tale />.
Pierwsze kontakty z techniką wysokiej częstotliwości Marconi miał w 1894. Uczestniczył w kilku wykładach profesora [[Augusto Righi]] na Uniwersytecie Bolońskim i zobaczył jego eksperymenty z [[Promieniowanie elektromagnetyczne|falami elektromagnetycznymi]]. Rozpoczął własne doświadczenia na strychu rodzinnego domu Villa Griffone w Pontecchio. Starał się przekazywać sygnał na jak największe odległości i przy końcu 1895 osiągnął odległość 2,5 km. W 1896 przybył z matką do Londynu i w 1897 uzyskał swój pierwszy patent – brytyjski 12 039, “Improvements in transmitting electrical impulses and signals and in apparatus there-for”<ref name=tale />. Patent Marconiego był zbliżony do urządzeń demonstrowanych publicznie przez [[Oliver Lodge|Olivera Lodge]] od połowy 1894. Lodge jednak nie opatentował swoich rozwiązań, a później sam stwierdził, że początkowo nie był zainteresowany ich komercyjnym wykorzystaniem. Uważał, że są nieopłacalne technicznie, a fale radiowe poruszają się prostoliniowo (podobnie jak światło), co uniemożliwi łączność na znaczące odległości. Odbiornik Marconiego był zaś praktycznie identyczny z prezentowanym wcześniej (w maju 1895) przez [[Aleksandr Popow (1859–1906)|Aleksandra Popowa]], który jednak przyznał, że prace Marconiego doprowadziły do praktycznego wykorzystania go na większych odległościach
=== W Wielkiej Brytanii ===
[[Plik:Post Office Engineers.jpg|thumb|
W Wielkiej Brytanii dotarł do [[William Henry Preece|Williama Preece'a]], wysokiego urzędnika poczty, który od 1854 sam pracował nad łącznością bezprzewodową (wykorzystując przewodnictwo gruntu i wody) oraz do pracującego nad łącznością bezprzewodową wpływowego oficera floty (późniejszego admirała)
W 1898 przedsiębiorstwo Marconiego wynegocjowało z [[Lloyd’s Register of Shipping|Lloyd’sem]] kontrakt na wyposażenie radiowe stacji brzegowych Wielkiej Brytanii i statków. Przewidywał on nie tylko wyłączność Marconiego na dostarczanie sprzętu, ale również postanawiał, że stacje Lloyd’sa będą nawiązywały łączność jedynie ze statkami wyposażonymi w sprzęt Marconiego. Z jednej strony spowodowało to praktycznie natychmiastowe uzyskanie przez przedsiębiorstwo Marconiego pozycji rynkowej bliskiej monopolowi, z drugiej strony spowodowało duże kłopoty w przyszłości. W 1899 w sprzęt radiowy Marconiego wyposażono również trzy pierwsze okręty [[Royal Navy]] i w czasie letnich manewrów wymieniły one komunikaty na odległość 74 mil morskich (ok. 137 km)<ref name=navy />.
=== Działania na arenie światowej ===
[[Plik:Marconi at newfoundland.jpg|thumb|
[[Plik:Marconi wireless station and aerials (Rankin Kennedy, Electrical Installations, Vol V, 1903).jpg|thumb|
W 1901 Marconi podejmował próby przesłania komunikatu przez Atlantyk. Jest to olbrzymie przedsięwzięcie, kosztujące ogromną wówczas sumę 40000 funtów. Nadajnik został umieszczony w [[Poldhu]] ([[Kornwalia]]). Kondensator iskrownika był ładowany do ogromnego napięcia 150 kV. Zasilanie nadajnika zapewniała prądnica dostarczająca przy napięciu 1500 V prądu 25 A. Odbiornik umieszczono na [[Signal Hill (St. John’s)|Signal Hill]] ([[Nowa Fundlandia]]). W trakcie prób Marconi używał paru układów odbiornika i różnych kohererów. Sukces ogłosił w grudniu tego roku, ale spotkało się to z krytyką sceptyków, uważających, że odebranie pojedynczej litery S (w alfabecie Morse’a trzy kropki) może być wynikiem zakłóceń atmosferycznych. Marconi jednak kontynuował działania i w przeciągu roku doprowadził swoje transatlantyckie stacje do takiego poziomu, że stało się możliwe przekazanie prawdziwego telegramu<ref name=tratlan />. Pierwsze udane transmisje transatlantyckie przyniosły Marconiemu ogromny rozgłos.
Linia 49:
=== Działalność polityczna ===
[[Plik:PioXI et Pacelliinaugurazioneradiovaticana.jpg|thumb|
Podczas pobytu za granicą Marconi cały czas utrzymywał kontakt z Włochami i prowadził działalność polityczną. W 1903 otrzymał godność honorowego obywatela [[Rzym]]u, w 1914 został senatorem włoskiego parlamentu. Po wybuchu [[I wojna światowa|I wojny światowej]] wstąpił do włoskiej armii w stopniu [[porucznik]]a, następnie służył w marynarce, gdzie otrzymał stopień [[komandor]]a. W 1917 i 1919 był członkiem włoskiej misji rządowej w USA. W 1919 został pełnomocnym delegatem Włoch na [[Konferencja pokojowa w Paryżu (
W 1929 otrzymał tytuł [[markiz]]a.
Linia 96:
<ref name="tratlan">{{Cytuj|autor=J.S. Belrose|tytuł=Fessenden and Marconi: their differing technologies and transatlantic experiments during the first decade of this century|data=1995|praca=International Conference on 100 Years of Radio|doi=10.1049/cp:19950787}}</ref>
<ref name=koh1>{{cytuj pismo |autor =V.J. Phillips |czasopismo = Proc. IEEE | wolumin = 86 | rok = 1998 | wydawca = IEEE | tytuł = The “Italian Navy Coherer” Affair: A Turn-of-the-Century Scandal | strony=248-258}}</ref>
<ref name=koh2>{{cytuj pismo |autor =P. K. Bondyopadhyay |czasopismo = Proc. IEEE | wolumin = 86 | rok = 1998 | wydawca = IEEE | tytuł =
<ref name=patent1>{{Cytuj pismo |tytuł=Tesla, Marconi, And The Great Radio Controversy: Awarding Patent Damages Without Chilling A Defendant’s Incentive To Innovate |autor=Christopher A. Harkins |czasopismo=Missouri Law Review |rok=2008 |wolumin=73 |strony=746-816}}</ref>
<ref name=hist>{{cytuj książkę |tytuł = History of wireless |autor = Tapan K. Sarkar |strony= 93, 98 | wydawca= John Wiley & Sons |rok = 2006}}</ref>
|