Teoria aukcji: Różnice pomiędzy wersjami

Głównym wnioskiem płynącym z modelu porównawczego jest tzw. ''zasada objawienia'', która stanowi iż każdy z podstawowych typów aukcji jest w praktyce równoważny, ponieważ każdy oferent ma w nich taką samą motywację do prawdomównego zgłaszania swojej wyceny. Prawdomówne oferty są w każdym przypadku [[Równowaga Nasha|równowagą Nasha]]. Wniosek ten jest używany przez sprzedawców chcących określić rodzaj aukcji, który maksymalizuje oczekiwaną cenę. Kryterium optymalnego formatu aukcji jest zdefiniowane tak, że przedmiot zostanie zaoferowany oferentowi z najwyższą wyceną, po ceniezgodnej równejz jegonią wyceniecenie, a sprzedawca odmówi sprzedaży przedmiotu, jeśli spodziewa się, że wszystkie wyceny przedmiotu przez oferentów są mniejsze niż jego własna<ref name=":1" /><ref name=":0" />.

# W formatach z opłatami licencyjnymi lub motywacyjnymi sprzedawca uwzględnia dodatkowe funkcje, zwłaszcza te, które wpływają na prawdziwą wartość przedmiotu (np. podaż, koszty produkcji i opłaty licencyjne)<ref name=":1" /><ref name=":0" />.

=== Równoważność dochodów ===

Jednym z głównych ustaleń teorii aukcji jest twierdzenie o równoważności przychodów. WynikiTwierdzenie wczesnejo równoważności przychodów stanowi, że każdy mechanizm alokacji lub aukcja, który spełnia cztery główne założenia modelu odniesienia, doprowadzi do tego samego oczekiwanego przychodu dla sprzedawcy (a gracz ''i'' typu ''v'' może oczekiwać takiej samej nadwyżki w różnych typach aukcji) – innymi słowy, wszystkie takie aukcje są w praktyce równoważne. Wczesne publikacje koncentrowały się na porównaniu przychodów na aukcjach klasycznych. Pierwszy dowód, dla przypadku dwóch nabywców i równomiernie rozłożonych wartości, przedstawił w 1961 Vickrey<ref>{{Cytuj |autor = William Vickrey |tytuł = Counterspeculation, Auctions, and Competitive Sealed Tenders |czasopismo = The Journal of Finance |data = 1961 |data dostępu = 2019-06-06 |issn = 0022-1082 |wolumin = 16 |numer = 1 |s = 8–37 |doi = 10.2307/2977633 |url = https://www.jstor.org/stable/2977633}}</ref>. W 1981 Riley i Samuelson opublikowali znacznie bardziej ogólny wynik, do którego doszedł niezależnie w tym samym czasie niezależnie także Myerson<ref>{{Cytuj |autor = John G. Riley, William F. Samuelson |tytuł = Optimal Auctions |czasopismo = The American Economic Review |data = 1981 |data dostępu = 2019-06-06 |issn = 0002-8282 |wolumin = 71 |numer = 3 |s = 381–392 |url = https://www.jstor.org/stable/1802786}}</ref><ref>{{Cytuj |autor = Roger B. Myerson |tytuł = Optimal Auction Design |czasopismo = Mathematics of Operations Research |data = 1981 |data dostępu = 2019-06-06 |issn = 0364-765X |wolumin = 6 |numer = 1 |s = 58–73 |url = https://www.jstor.org/stable/3689266}}</ref>.<ref Twierdzeniename=":1" o równoważności przychodów stanowi, że każdy mechanizm alokacji lub aukcja, który spełnia cztery główne założenia modelu odniesienia, doprowadzi do tego samego oczekiwanego przychodu dla sprzedawcy (a gracz ''i'' typu ''v'' może oczekiwać takiej samej nadwyżki w różnych typach aukcji)/><ref name=":0" />.

Rozgraniczenie tychBadanie założeń modelu porównawczego może dostarczyć cennych informacji na temat projektowania aukcji. Tendencje decyzyjne mogą również prowadzić do przewidywalnych nierówności. Ponadto, jeśli wiadomo, że niektórzy oferenci mają wyższą wycenę dla partii, techniki takie jak [[dyskryminacja cenowa]] wobec takich oferentów przyniosą wyższe zyski. Innymi słowy, jeśli wiadomo, że licytant wycenia lot na X więcej niż następny licytujący, sprzedający może zwiększyć swoje zyski, pobierając od tego licytanta dodatkowo X – Δ (suma nieco niższa od sumynajwyższej ceny jaką jest gotów zapłacić) więcej niż jakikolwiek inny oferent (lub równoważnie, stosując indywidualne opłaty licytacyjne w wysokości X – Δ). Ten licytant nadal wygra los, ale zapłaci więcej niż w innym przypadku<ref name=":1" />.

[[Klątwa zwycięzcy]] jest zjawiskiem, które może wystąpić w przypadku wspólnych szacunków wartości – gdy rzeczywiste wartości dla różnych oferentów są nieznane, ale skorelowane, a oferenci podejmują decyzje o licytacji na podstawie szacunkowych wartości. W takich przypadkach zwycięzca będzie miał tendencję do bycia oferentem z najwyższymnajwyższą szacunkiemwyceną, ale wyniki aukcji pokażą, że pozostałe szacunki oferentów dotyczące wartości przedmiotu są mniejsze niż w przypadku zwycięzcy, dając zwycięzcy wrażenie, że zalicytował za dużoprzeszacował<ref name=":0" />.