Wikipedia

Stefan Starzyński: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
→‎Prezydentura: uściślenie + poprawki, - niepotwierdzone w źródłach
→‎Prezydentura: uściślenie
Linia 83:
 
=== Prezydentura ===
2 sierpnia 1934 roku zostałzastąpił mianowany[[Marian Zyndram-Kościałkowski|Mariana Zyndrama-Kościałkowskiego]] na stanowisku komisarycznymkomisarycznego [[Prezydent miasta stołecznego Warszawy|prezydentemprezydenta m.st. Warszawy]]<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Piątek | imię = Grzegorz | tytuł = Sanator. Kariera Stefana Starzyńskiego | wydawca = Wydawnictwo W.A.B | miejsce = Warszawa | data = 2016 | strony = 124 | isbn = 978-83-280-2149-5}}</ref>. Kilkakrotnie przekładane wybory do Rady Miejskiej zostały przeprowadzone 18 grudnia 1938 r. na podstawie ustawy o samorządzie gminy m. st. Warszawy z 16 sierpnia 1938 r. Nowo wybrana 100-osobowa Rada Miejska 29 marca 1939 przeprowadziła głosowanie w sprawie wyboru nowego prezydenta miasta<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Piątek | imię = Grzegorz | tytuł = Sanator. Kariera Stefana Starzyńskiego | wydawca = Wydawnictwo W.A.B | miejsce = Warszawa | data = 2016 | strony = 270–271 | isbn = 978-83-280-2149-5}}</ref>. Kandydat lewicy [[Tomasz Arciszewski]] uzyskał 42 głosy, a Stefan Starzyński 40 głosów; radni endecji i ONR odmówili udziału w głosowaniu w związku ze zmianą przez Ministra Spraw Wewnętrznych zasad wyboru prezydenta (zgodnie z nowymi zasadami kandydatów mogły zgłaszać wyłącznie kluby liczące co najmniej 20 radnych)<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Piątek | imię = Grzegorz | tytuł = Sanator. Kariera Stefana Starzyńskiego | wydawca = Wydawnictwo W.A.B | miejsce = Warszawa | data = 2016 | strony = 270 | isbn = 978-83-280-2149-5}}</ref>. Z powodu nieuzyskania większości przez żadnego z kandydatów, premier powołał na stanowisko prezydenta miasta Starzyńskiego<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Piątek | imię = Grzegorz | tytuł = Sanator. Kariera Stefana Starzyńskiego | wydawca = Wydawnictwo W.A.B | miejsce = Warszawa | data = 2016 | strony = 269, 271 | isbn = 978-83-280-2149-5}}</ref>.
 
Przy pomocy prezydenta [[Ignacy Mościcki|I. Mościckiego]], wicepremiera i ministra Skarbu [[Eugeniusz Kwiatkowski|E. Kwiatkowskiego]], ministra Rolnictwa [[Juliusz Poniatowski|Juliusza Poniatowskiego]] i ministra Oświecenia [[Wojciech Świętosławski (minister)|W. Świętosławskiego]] doprowadził do opracowania 4-letniego planu rozwoju gospodarczego m.st. Warszawy na lata 1938–1942. Plan przewidywał intensywny rozwój budownictwa mieszkaniowego w kierunku zachodnim od dworca Głównego, budowę Dworca Zachodniego i w związku z tym rozwój Ochoty, Koła i rejonu Czyste. Miała się rozwijać południowa Warszawa, tzw. Dzielnica Marszałka Józefa Piłsudskiego, miał się rozbudowywać Mokotów. W dzielnicy siekierkowsko-czerniakowskiej planował budowę ośrodka sportowo-rekreacyjnego, z myślą o zorganizowaniu w Warszawie igrzysk olimpijskich w latach pięćdziesiątych. Plan przewidywał rozwój i modernizację Powiśla, Żoliborza, Bielan i Powązek. Planował zorganizowanie w Warszawie w 1944 światowej wystawy przemysłowej na cześć 25-lecia odzyskania niepodległości (wystawa miała być zorganizowana w rejonie obecnego stadionu Narodowego). Rozwój przemysłu planował w dzielnicach: Bródno, Pelcowizna i Żerań. W dziedzinie komunikacji planował przebić trasę N-S od ul. Chałubińskiego, aż do pl. Mirowskiego oraz bezpośrednie połączenie Woli z Pragą tunelem pod Ogrodem Saskim, placem Piłsudskiego, wiaduktem i nowym mostem na przedłużeniu ul. Karowej. Plac Mirowski miał uzyskać połączenie z Placem za Żelazną Bramą, gdzie miał być wylot tunelu.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Stefan_Starzyński”