Styl potoczny: Różnice pomiędzy wersjami

'''Styl potoczny''', '''styl konwersacyjny''' – [[styl (językoznawstwo)|styl funkcjonalny]] mowy stosowany przede wszystkim dla celów komunikatywnych, używany powszechnie do swobodnych [[komunikacja językowa|kontaktów językowych]]{{odn|Bańko|2006|s=84}}, opozycyjny wobec języka książkowego{{r|Słownik języka polskiego}}. Główną cechą stylu potocznego, odróżniającą go od innych stylów, jest jego charakter ustny{{odn|Mistrík|1993|s=179}}. StylStanowi tenon jestformę języka zauważalnie nacechowanynacechowaną pod względem ekspresywnym i emocjonalnym, niespecjalistycznyniespecjalistyczną i antropocentrycznyantropocentryczną; charakteryzuje się gęstym występowaniem [[związek frazeologiczny|związków frazeologicznych]], wyrazistą strukturą słowotwórczą wyrazów i ich konkretnością. W stylu potocznym występują liczne środki językowe oceniające rzeczywistość ujemnie; cechuje się on szybko zmieniającą się [[słownictwo|leksyką]], w której duży udział mają wyrażenia o pochodzeniu [[socjolekt|środowiskowym]] i [[język obcy|obcym]]. Obserwuje się w nim wiele skrótów oraz tzw. potok składniowy{{odn|Kwiek-Osiowska|1992|s=101–103}}, czyli tendencję do luźnego, niepełnego porządkowania wyrazów pod względem logiczno-syntaktycznym. Na płaszczyźnie dźwiękowej styl potoczny cechuje się wyrazistą wymową, przejawiającą się przede wszystkim w większej rozciągłości [[asymilacja fonetyczna|zjawisk asymilacyjnych]] wewnątrz słów i w końcówkach wyrazowych{{odn|Mistrík|1993|s=179}}.