Futuryzm: Różnice pomiędzy wersjami

Futuryści nie zapisali się w historii muzyki jako wybitni kompozytorzy, ale okazali się inspirujący dla innych. Pierwszy manifest muzyczny sformułował w 1910 roku [[Francesco Pratella]]. Apelował do odejścia od obowiązujących skal i sięgania po ćwierćtony, do rezygnacji z miarowego rytmu. Pratella skomponował też ''Futurystyczną muzykę'' na orkiestrę (1912) i operę z lotnikiem w głównej roli (1914). Za najważniejszy manifest dotyczący muzyki uważa się ''Sztukę hałasu''<ref>[http://www.thereminvox.com/article/articleview/116 Theremin Vox – Intonarumori].</ref> [[Luigi Russolo|Luigiego Russola]]. Russolo skonstruował orkiestrę futurystyczną złożoną z 27 instrumentów, które nazwał „intonarumori”<ref>[http://www.medienkunstnetz.de/werke/intonarumori http://www.medienkunstnetz.de/werke/intonarumori].</ref>, czyli „intonatory hałasu”. 2 czerwca 1913 roku w [[Modena|Modenie]] Russolo i [[Ugo Piatti]] wykonali na intonatorach ''Przebudzenie miasta'', ''Spotkanie samochodów i samolotów''. Po wojnie Russolo, działając głównie w Paryżu, konstruował nowe instrumenty, zwane teraz bruitorami (fr. ''bruit'' = hałas, szum). Jego występy zazwyczaj budziły wesołość, ale dokonały przewrotu w podejściu do dźwięku i muzyki w ogóle<ref>[http://www.obsolete.com/120_years/machines/futurist/ http://www.obsolete.com/120_years/machines/futurist/].</ref>. Na tradycję futurystów powoływał się m.in. [[John Cage]], twórca [[muzyka konkretna|muzyki konkretnej]] [[Pierre Schaeffer]] i zespół [[The Art of Noise]].