Witold Hurewicz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Kwadratsqr (dyskusja | edycje) m →Praca naukowa: lit. - poprawiono słowo: skończonego |
→Praca naukowa: poprawka |
||
Linia 29:
Prawdopodobnie najlepszym jego wynikiem jest udowodnienie, że ''zwarta przestrzeń metryczna X wymiaru n może być odwzorowana w ''<math>E_{n + m} (m = 1, 2, \cdots))</math> ''w taki sposób, że punkty, których obrazy należą do zbioru obrazów k punktów przestrzeni X tworzą zbiór wymiaru'' <math>\leqslant n - (k - 1)m</math><ref>Über Abbildungen von endlichdimensionalen Räumen auf Teilmengen Cartesischer Räume, 1933, patrz ''Prace Witolda Hurewicza''</ref>.
Innym wynikiem Jurewicza z teorii wymiaru jest twierdzenie orzekające, że [[Kostka Hilberta]] nie może być przedstawiona w postaci sumy przeliczalnie wielu podprzestrzeni skończonego wymiaru<ref>Witold Hurewicz, Über unendlich—dimensionale Punktmengen, ''Proc. Akad. van Wetenschappen'' '''31''' (1928) 916—922.</ref>
W czasie pobytu w Amsterdamie Witold Hurewicz zajmował się teorią homotopii. W czterech pracach napisanych w 1935 i opublikowanych w Amsterdam Proceedings<ref>prace [9] – [12], patrz ''Prace Witolda Hurewicza''</ref> zajmował się obliczaniem [[grupy homotopii|grup homotopii]] i ich związkami z [[grupy homologii|grupami homologii]]. Dopiero w latach pięćdziesiątych XX wieku dzięki pracom Jean-Pierre Serre, Samuela Eilenberga, MacLane, Johna Moore'a i Henri Cartana teoria homotopii została w istotny sposób rozwinięta.
| |||