Immunologia: Różnice pomiędzy wersjami

Dzięki Lady Mary Wortley Montagu, żonie brytyjskiego ambasadora w Turcji, która w [[1718]] r. zleciła przeprowadzenie tej procedury u swojego syna, wariolacja dotarła ok. roku [[1722]] do Anglii, a stamtąd rozpowszechniła w kolejnych latach na dalsze kraje Europy. W tym samym czasie angielski lekarz [[Edward Jenner]] zauważył, że wieśniaczki, które zainfekowały się niegroźną dla ludzi [[Krowianka|ospą krowią]], podczas epidemii przechodziły łagodniej [[Ospa prawdziwa|ospę prawdziwą]] lub nie zapadały na nią w ogóle. Po długoletnich obserwacjach tego fenomenu, zainfekował [[14 maja]] [[1796]] zdrowego ośmiolatka wydzieliną uzyskaną z [[Krosta|krosty]] chorej na ospę krowią służącej., A a następnie, po ustąpieniu łagodnych objawów zainfekował go ospą prawdziwą, która miała u chłopca bardzo łagodny przebieg. Metoda Jennera miała wiele zalet w porównaniu do wariolacji: osoby zaszczepione w ten sposób nie miały wysypki i powstałych z niej blizn, szczepienie nie mogło doprowadzić do zgonu, a zaszczepione osoby nie stanowiły źródła infekcji dla innych ludzi.