Lingua franca: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne |
źródła/przypisy |
||
Linia 5:
Lingua franca często mylnie bywa określana jako [[języki kreolskie|język kreolski]]. W rzeczywistości był to język mieszany, wyuczony i używany głównie w kontaktach handlowych i dyplomatycznych, ale nie był rodzimy dla danej społeczności. Jak pisze prof. [[Witold Mańczak]]: „Należy położyć nacisk na zasadniczą różnicę między językami kreolskimi a ''lingua franca:'' języki kreolskie są językami ojczystymi danej ludności, a ''lingua franca'' nie.”<ref>Języki indoeuropejskie, t.II, red. Leszek Bednarczuk, PWN Warszawa 1988, s. 640 </ref>
W ogólniejszym ujęciu termin '''lingua franca''' odnosi się do szeroko używanych języków, będących środkiem komunikacji między różnojęzycznymi grupami ludzi<ref>{{Cytuj|autor=Mistrík, Jozef;|tytuł=Encyklopédia jazykovedy|data=1993|isbn=8021502509|wydanie=1|miejsce=Bratysława|wydawca=Obzor|oclc=29200758|język=sk|s=265}}</ref>. Przykładem współczesnej ''lingua franca'' jest [[język angielski]].
W przeszłości rolę taką pełniły m.in. w starożytności [[język sumeryjski]] a po nim [[język akadyjski]] w Mezopotamii, grecka [[koine]] we wschodnim basenie Morza Śródziemnego i państwach [[epoka hellenistyczna|hellenistycznych]], potem (a przez pewien czas równolegle) [[łacina]] łącząca [[Średniowiecze|średniowieczną]] Europę aż po czasy [[Historia nowożytna|nowożytne]] czy wreszcie nowożytny [[język francuski]] w kołach dyplomatycznych lub [[język niemiecki]] w [[XIX wiek|XIX]] i [[XX wiek]]u szczególnie w sferach gospodarczych [[Europa Środkowo-Wschodnia|środkowo-wschodniej Europy]].
| |||