Leon Schiller: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Czyz1 (dyskusja | edycje)
baretka
Marccinus (dyskusja | edycje)
m uzupełnienie, źródła/przypisy
Linia 36:
Pochodził z [[nobilitacja|nobilitowanej]] (przez cesarzową [[Maria Teresa Habsburg|Marię Teresę]]) katolickiej rodziny austriackiej, osiadłej w XIX wieku w Polsce. Był synem Leona i Izydory Pfau, wywodzącej się ze spolonizowanej w Galicji rodziny pochodzenia żydowskiego<ref>[[Robert Stiller]], ''Żydowskie abecadło twórców literatury polskiej czyli od A do Żet z prawa na lewo'', Kraków. Vis-a-Vis, 2011, s. 97-99</ref>. Zamiłowanie do muzyki odziedziczył Schiller po matce<ref>Tamże, s. 97-99</ref>. Ukończył [[I Liceum Ogólnokształcące im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie|Gimnazjum św. Anny]]<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.nowodworek.krakow.pl/index.php/o-szkole/informacje/81-charakterystyka-i-lo | tytuł = O szkole | opublikowany = nowodworek.krakow.pl | data dostępu = 2015-11-26}}</ref> w Krakowie. Studiował [[filozofia|filozofię]] i [[polonistyka|polonistykę]] na [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytecie Jagiellońskim]] oraz na [[Uniwersytet Paryski|Sorbonie]] w [[Paryż]]u. Współpracował z teatrami w [[Warszawa|Warszawie]] (Teatr Polski, Reduta, Teatr im. W. Bogusławskiego, [[Teatr Ateneum w Warszawie|Teatr Ateneum]]), [[Łódź|Łodzi]] i [[Lwów|Lwowie]].
 
Debiutował jako piosenkarz w kabarecie [[Zielony Balonik]] w 1906, a jako reżyser w 1917 w Teatrze Polskim w Warszawie. W 1928 z okazji dziesiątej rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości razem z [[Władysław Daszewski|Władysławem Daszewskim]] i [[Aleksander Wat|Aleksandrem Watem]] zorganizował widowisko sceniczne pod tytułem ''Polityka społeczna'' oparte na autentycznych materiałach krytyczne wobec stosunków panujących w fabrykach i polityki społecznej<ref>Marci Shore: ''Kawior i popiół''. Świat Książki Warszawa 2012, s.101-102.</ref>. W latach 1930–1932 był kierownikiem artystycznym i reżyserem dramatu w [[Opera Lwowska|Teatrze Wielkim]], Rozmaitości i Małym we [[Lwów|Lwowie]]. We Lwowie rozwinął swoją koncepcję [[teatr monumentalny|teatru monumentalnego]], która zaowocowała m.in. realizacjami utworów wielkich romantyków (''[[Kordian (dramat)|Kordian]]'' – 1930, ''[[Dziady (dramat)|Dziady]]'' – 1932, ''[[Sen srebrny Salomei]]'' – 1932). W tym czasie wystawił na trzech scenach (w Teatrze Wielkim, w Teatrze Małym w sali Domu Katolickiego na Gródeckiej oraz w Teatrze Rozmaitości przy ul. Rutowskiego) 29 premier w dziale dramatu oraz kilkanaście wodewilów i operetek. Związki Schillera ze Lwowem trwały sporadycznie do 1939 – reżyserował kilka spektakli w czasie dyrektorowania [[Wilam Horzyca|Wilama Horzycy]].
 
Od 1933 kierownik wydziału reżyserskiego [[Państwowy Instytut Sztuki Teatralnej|Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej]] (PIST). W 1935 został odznaczony Złotym [[Wawrzyn Akademicki|Wawrzynem Akademickim]] [[Polska Akademia Literatury|Polskiej Akademii Literatury]] ''za szerzenie zamiłowania do polskiej literatury dramatycznej''<ref>''Rocznik Polskiej Akademii Literatury'', Warszawa 1937, s. 256.</ref>.