Pierre Corneille: Różnice pomiędzy wersjami

W grudniu 1642 roku zmarł kardynał Richelieu, a w kilka miesięcy później król [[Ludwik XIII]]. W sezonie 1643/1644 Corneille wystawił ''Śmierć Pompejusza'', stanowiącą rozrachunek z epoką rządów słabego króla i jego wszechpotężnego ministra. W 1644 odniósł sukces wzorowaną na ''[[Podejrzana prawda|La verdad sospechosa]]'' [[Juan Ruiz de Alarcón|Alarcona]] komedią ''[[Kłamca (komedia Pierre’a Corneille’a)|Kłamca]].'' W rok później powrócił do komedii pisząc ''[[Ciąg dalszy Kłamcy|Ciąg dalszy kłamcy]]'', oparty na sztuce innego dramaturga hiszpańskiego [[Lope de Vega|Lopego de Vegi]]. Nowy minister, choć nie popierał twórców przyznał Corneille'owi pensję, być może w nadziei, że go pozyska. Dramaturg należał już w tym czasie do czołowych pisarzy Francji. W latach 1644-1648 wydał drukiem swoje dzieła zebrane. Między 1645 a 1647 wystawił trzy tragedie należące do gatunku tragedii grozyː ''[[Rodogunda|Rodogundę]]'' (1645), ''[[Teodora, dziewica i męczennica|Teodorę, dziewicę i męczennicę]]'' (1645/1646) i ''[[Herakliusz (dramat Pierre’a Corneille’a)|Herakliusza]]'' (1647). W 1647 roku pisarz uzyskał konieczną ilość głosów i za zgodą kanclerza Séguier otrzymał fotel członka Akademii Francuskiej.

 

Popularność zyskał dzięki tragedii ''Andromeda'' (1650). Napisał też komedię heroikomiczną ''Don Sanszo z Aragonii'' (1650). Z utworów tego okresu wyróżnić należy jedno z arcydzieł poety: ''Nicomède'' (1651).