Historia Sławkowa: Różnice pomiędzy wersjami

Często spotkać można błędny pogląd, według którego biskup Oleśnicki, z okazji udzielenia miastu przywilejów, wcielił je do zakupionego w 1443 [[Księstwo siewierskie|księstwa siewierskiego]]<ref>O przynależności Sławkowa do księstwa siewierskiego mylnie pisał już [[Szymon Starowolski]] (''Polska albo opisanie położenia Królestwa Polskiego'', 1632), który przedstawiając należące do biskupów krakowskich księstwo wywodził: „''W tymże Księstwie jest Sławków, kopalniami srebra bardzo sławny i przez to biskupom krakowskim nader miły''”. Z późniejszej literatury por.: J. Hübner: ''J.U.L. Vollständige Geographie, Zweiter Theil, Von Dänemarck, Norwgen, Schweden, Preussen, Polen, Rußland, Ungarn, Türcken, Asia, Africa, America, und von den unbekannten Ländern'', 1763, s. 212; {{SgKP|X|783|Sławków}}; Z. Gloger: ''Geografia historyczna ziem dawnej Polski'', Kraków 1903, reprint wydany przez Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, Warszawa 1991, s. 180 [http://www.intratext.com/IXT/POL0080/_PX.HTM]; M. Baliński, T. Lipiński: ''Starożytna Polska pod względem historycznym, geograficznym i statystycznym'', t. 2, wyd. 2, Warszawa 1885, s. 141; L. Sczaniecki: ''Pamiętniki Ludwika Sczanieckiego pułkownika wojsk polskich, z rękopismów wydał Stanisław Sczniecki'', Poznań 1863, S. 146 [http://books.google.com/books?id=7GA6AAAAcAAJ&pg=PA146&dq=S%C5%82awk%C3%B3w+S%C5%82awkowa&lr=&hl=de&cd=106#v=onepage&q=S%C5%82awk%C3%B3w%20S%C5%82awkowa&f=false].</ref>. Nie potwierdzają tego jednak żadne źródła historyczne. W rzeczywistości, pomimo licznych powiązań z księstwem siewierskim, Sławków i cały [[klucz sławkowski]] pozostawały aż do likwidacji księstwa w granicach [[Województwo krakowskie (I Rzeczpospolita)|województwa krakowskiego]]<ref>A. Nowakowski: ''Dzieje ustroju i prawa księstwa siewierskiego'', wyd. Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, 1992, s. 54; Z. Noga: ''W okresie nowożytnym'', w: F. Kiryk (red.): ''Dzieje Sławkowa'', Kraków 2001, s. 107. Patrz też: opracowana przez [[Karol de Perthées|Karola de Perthéesa]] [http://jbc.bj.uj.edu.pl/Content/407/index.html (Mappa szczegulna Woiewodztwa Krakowskiego i Xięstwa Siewierskiego), 1787] oraz „Mapa województwa krakowskiego w dobie Sejmu Czteroletniego 1788–1792” (w skali 1 : 200 000) opracowana przez Karola Buczka pod kierunkiem prof. Władysława Semkowicza, Polska Akademia Umiejętności, Kraków 1929.</ref>. Natomiast pod względem administracji kościelnej księstwo siewierskie, nie posiadające własnej [[Kolegiata|kolegiaty]] ani [[dekanat]]u, poddane zostało reaktywowanemu w XV wieku dekanatowi sławkowskiemu<ref>Por. H. Polaczkówna, ''Szlachta na Siewierzu biskupim w latach 1442-1790'', Rocznik Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie, Lwów 1913, t. 4 cz. 2, s. 14.[http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=oai:www.wbc.poznan.pl:92967&from=http://fbc.pionier.net.pl].</ref>. Dekanat ten, zwany również [[Dekanat sławkowski#Dekanat sławkowsko-bytomski|sławkowsko-bytomskim]] (''Decanatus Slawkoviensis alias in Bithom''), obejmował według opisu [[Jan Długosz|Długosza]] w ''[[Liber beneficiorum|Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis]]''<ref>''Johannis Długosz Seniori Canonici Cracoviensis Opera Omnia'', wyd. A. Przezdziecki, Kraków, t. VIII [http://books.google.com/books?id=tfgDAAAAYAAJ&pg=PA187&dq=decanatus+slawcoviensis+alias+in+Bithom&ei=DHD1S_m9FIbEywSXjuCyCg&hl=pl&cd=1#v=onepage&q=decanatus%20slawcoviensis%20alias%20in%20Bithom&f=false]</ref> 25 parafii w Małopolsce i na Śląsku. W okresie późniejszym siedzibę dekanatu przeniesiono do Bytomia, przemianowując go na bytomski. Z 1446 pochodzi pierwsza informacja o działającej przy sławkowskiej parafii już na długo wcześniej szkole, do której uczęszczał prawdopodobnie również [[Świętosław Milczący]]. Jej absolwentami byli zapewne pierwsi sławkowianie w [[Uniwersytet Jagielloński|Akademii Krakowskiej]], którzy licznie zasilalizasilający szeregi akademii od samego początku jej istnienia<ref>''Album studiosorum Universitatis Cracoviensis'', t. I, ed. Ż. Pauli et A. Chmiel, Cracoviae 1887, s. 13, 23, 154, 189, 198, 203, 315; t. II, s. 278.</ref>. Wątpić jednak należy, czy po ukończeniu studiów wracali oni do rodzinnego Sławkowa. Większość z nich szukała zapewne zatrudnienia w kurii biskupiej w Krakowie.