Jerzy Kulczycki (1895–1919): Różnice pomiędzy wersjami

Po wybuchu [[I wojna światowa|I wojny światowej]] wstąpił do [[Legiony Polskie (1914–1918)|Legionów Polskich]]<ref name="FSK"/><ref name="MJP"/>. Służył w [[5 Pułk Piechoty (LP)|5 pułku piechoty]] w składzie [[I Brygada Legionów Polskich|I Brygady]]<ref name="FSK"/><ref name="MJP"/>. W połowie 1916 został ranny w [[Bitwa pod Kostiuchnówką|bitwie pod Kostiuchnówką]]<ref name="FSK"/>. Po wyleczeniu nadał walczył<ref name="FSK"/>. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego i awansowany do stopnia [[podporucznik]]a<ref name="FSK"/>. Od początku 1919 brał udział w [[Bitwa o Lwów (1918–1919)|obronie Lwowa]] w trakcie [[Wojna polsko-ukraińska|wojny polsko-ukraińskiej]]<ref name="FSK"/>. 26 stycznia 1919 został dwukrotnie ranny, zaś po rekonwalescencji od 10 marca ponownie przebywał na froncie<ref name="FSK"/>. Następnie uczestniczył w [[wojna polsko-bolszewicka|wojnie polsko-bolszewickiej]] w szeregach [[36 Pułk Piechoty Legii Akademickiej|36 pułku piechoty]]<ref name="FSK"/>. Dowodził 5 kompanią szturmową w II batalionu <ref name="FSK"/><ref name="UMW"/>. W tej funkcji we wrześniu 1919 w walkach między jeziorami Długiem i [[Szo (jezioro)|Szo]] dokonał odebrania nieprzyjacielowi utraconych wcześniej pozycji{{odn|Pomarański|1930|s=27, 32}}. Jako ''chluba II batalionu 36 Pułku Piechoty'' 21 października 1919 poległ od wybuchu granatu ręcznego we wsi Witerża pod [[Połock]]iem u ujścia rzeki [[Uszacz (rzeka)|Uszacz]] do [[Dźwina|Dźwiny]]{{odn|Pomarański|1930|s=32}}<ref>{{Cytuj książkę | tytuł = Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920 | wydawca = [[Wojskowe Biuro Historyczne]] | miejsce = Warszawa | data = 1934 | strony = 449 | url = http://jbc.bj.uj.edu.pl/publication/263227}}</ref><ref name="FSK"/>.

 

 

Symbolicznie został upamiętniony na grobowcu rodziców na [[Cmentarz Powązkowski w Warszawie|Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie]]<ref name="UMW"/>.