Średniowieczny uniwersytet: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Program studiów: lit |
|||
Linia 60:
Studia opierały się na pracy nad tekstami – ich wykładaniu, komentowaniu i dyskusji nad nimi. Lektura tekstów prowadziła od jego literalnego rozumienia (''littera''), poprzez analizę argumentów (''sensus''), aż do ostatecznego celu, czyli odkrycia głównej jego myśli (''sententia'')<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Seńko| imię = Władysław| autor link = Władysław Seńko | tytuł = Jak rozumieć filozofię średniowieczną| wydawca = Antyk| miejsce = [[Kęty]] | rok = 2001| strony = 61}}</ref>. Rodzące się w jej trakcie pytania i wątpliwości (''quaestiones'') musiały być wyjaśnione dzięki komentarzom.
Istniała hierarchia tekstów i autorów, w zależności od [[autorytet]]u, jakim się cieszyli. Najwyższym autorytetem była [[Biblia]], a w filozofii [[Arystoteles]]<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Seńko| imię = Władysław| autor link = Władysław Seńko | tytuł = Jak rozumieć filozofię średniowieczną| wydawca = Antyk| miejsce = [[Kęty]]| rok = 2001| strony = 56}}</ref>. Oryginalność i nowość nie były dobrze widziane. Liczyło się wierne odczytywanie
Ważną rolę pełniły na uniwersytecie dysputy o ściśle określonej formie. Zaczynały się od postawienia problemu (np. "Czy dusza jest nieśmiertelna?"). Następnie gromadzone były argumenty za i przeciw danej tezie. Dysputa kończyła się wyjaśnieniem danego zagadnienia. Z tej metody dyskutowania (''pro-contra-solutio'') bierze swoją formę wiele średniowiecznych dzieł filozoficznych i teologicznych (np. ''O prawdzie'' [[Tomasz z Akwinu|Tomasza z Akwinu]])<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Swieżawski| imię = Stefan| autor link = Stefan Swieżawski| tytuł = Dzieje europejskiej filozofii klasycznej| wydawca = PWN| miejsce = Warszawa - Wrocław| rok = 2000| strony = 555 i d.}}</ref>.
| |||