Ludowe Wojsko Polskie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Dr red techn Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
|||
Linia 167:
[[Plik:BMP1 WPT 6 87.jpg|mały|Pododdziały zmechanizowane WP]]
[[Plik:ASU-85 6 Dywizji Powietrznodesantowej.jpg|mały|Wojska powietrznodesantowe WP ([[6 Pomorska Dywizja Powietrznodesantowa|6 DPD]])]]
Od 1953 stopniowo redukowano liczebność WP. W okresie od 1955 do 1958 liczebność wojska spadła o ok. 50%, szeregi wojska opuściło 200 tys. żołnierzy. W 1956 większość kadry oficerskiej Armii Radzieckiej opuściło Polskę, wraz z marszałkiem Konstantym Rokossowskim (władze PRL zaakceptowały pozostanie 7 generałów i 5 pułkowników<ref>[[Andrzej Skrzypek]] "Mechanizmy autonomii - stosunki polsko - radzieckie 1956-1965, Wyższa Szkoła Humanistyczna im. Aleksandra Gieysztora 2005, ISBN 83-89709-26-0, str. 113</ref>). Po 1956 kilkukrotnie modernizowano WP, utrzymując stałą liczebność na poziomie 200-300 tys. żołnierzy.▼
▲Od 1953 stopniowo redukowano liczebność WP. W okresie od 1955 do 1958 liczebność wojska spadła o ok. 50%, szeregi wojska opuściło 200 tys. żołnierzy. W 1956 większość kadry oficerskiej Armii Radzieckiej opuściło Polskę, wraz z marszałkiem Konstantym Rokossowskim. Po 1956 kilkukrotnie modernizowano WP, utrzymując stałą liczebność na poziomie 200-300 tys. żołnierzy.
W 1955 Polska weszła w skład sojuszu wojskowego [[Układ Warszawski|Układu Warszawskiego]], który powstał w odpowiedzi na włączenie Republiki Federalnej Niemiec do sojuszu NATO. Układ podpisano 14 maja 1955 w [[Warszawa|Warszawie]]. Polska wydzieliła w skład sojuszu wojska operacyjne, które na wypadek wojny tworzyły tzw. [[Front Polski (1950)|Front Nadmorski]] liczący ok. 400 tys. żołnierzy.
{{osobny artykuł|Układ Warszawski}}
Redukcja wojska w latach 1955-1957 związana była z jednoczesną modernizacją techniczną. Utworzono cztery dywizje pancerne. Stopniowo przekształcono dywizje piechoty w dywizje zmechanizowane. Zorganizowano dywizję powietrznodesantową i desantową. W rezultacie przygotowano Siły Zbrojne PRL do działań w warunkach użycia broni masowego rażenia.
Na początku lat 60 XX w. rozpoczęto proces rakietyzacji Wojska Polskiego wprowadzając na uzbrojenie rakiety taktyczne, taktyczno-operacyjne, przeciwpancerne i przeciwlotnicze.
W 1965 rozpoczęto rozbudowę systemu obrony terytorialnej, którego zadaniem była ochrona ludności cywilnej w warunkach wojny. Liczebność wojsk OTK po mobilizacji wynosiła ok. 650 tys. żołnierzy. W tym samym roku ustabilizował się skład bojowy wojsk operacyjnych, które składały się z piętnastu dywizji ogólnowojskowych, w tym: pięć pancernych, osiem zmechanizowanych (z tego trzy o pełnych stanach osobowych, trzy szkolne i dwie głęboko skadrowane), jedna desantowa i jedna powietrznodesantowa. Taki skład przetrwał do 1986, kiedy to przekształcono dywizje desantową i powietrznodesantową w brygady. W 1988 dwie szkolne dywizje zmechanizowane (2 DZ i 15 DZ) i dwie skadrowane dywizje zmechanizowane (3 DZ i 9 DZ) przekształcono w bazy materiałowo-techniczne. W 1989 wszystkie dywizje pancerne przeformowano na dywizje zmechanizowane. Ogólna liczba dywizji zmniejszyła się z 15 do 9.
| |||