Wincenty Łopaciński: Różnice pomiędzy wersjami

Od 1915 pracował jako nauczyciel historii w gimnazjach warszawskich. W 1917 został referentem w Departamencie Spraw Politycznych [[Tymczasowa Rada Stanu|Tymczasowej Rady Stanu]]{{odn|Tomczak|1988|s=128}}, a od kwietnia do sierpnia tego roku był sekretarzem [[Komisja Archiwalna Tymczasowej Rady Stanu|Komisji Archiwalnej Tymczasowej Rady Stanu]]<ref>A. Rybarski, ''Centralny zarząd archiwalny w odrodzonej Rzeczypospolitej polskiej'', „Archeion”, T. I (1927), s. 4.</ref>. Od 1 kwietnia 1918 pracował w [[Wydział Archiwów Państwowych|Wydziale MinisterstwaArchiwów Państwowych]] [[Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego|Wydziale Archiwów Państwowych]] w MinisterstwieMinisterstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego]] jako archiwista objazdowy<ref>A. Rybarski, ''Centralny zarząd archiwalny w odrodzonej Rzeczypospolitej polskiej'', „Archeion”, T. I (1927), s. 6; A. Tomczak, ''Łopaciński Wincenty Franciszek'', [w:] ''Słownik biograficzny archiwistów polskich'', t. I 1918–1984, Warszawa–Łódź 1988, s. 128.</ref>. Pod koniec października 1918 r. wraz ze [[Stefan Ehrenkreutz|Stefanem Ehrenkreutzem]] miał czuwać w Lublinie nad zakończeniem kwestii rewindykacji [[archiwum|archiwów]], będących w gestii [[Austro-Węgry|austro-węgierskiej]], lecz upadek podczas tych negocjacji władz okupacyjnych spowodował bezproblemowe przejęcie tych [[materiały archiwalne|akt]]<ref>A. Rybarski, ''Centralny zarząd archiwalny w odrodzonej Rzeczypospolitej polskiej'', „Archeion”, T. I (1927), s. 9, 10.</ref>. Następnie kierował referatem archiwów prowincjonalnych. Zajmował się organizowaniem sieci archiwalnej oraz wizytował archiwa już istniejące. Był także sekretarzem Rady Archiwalnej w latach 1918–1922{{odn|Tomczak|1988|s=128-129}}.