Krótkofalarstwo: Różnice pomiędzy wersjami

W roku 1924 zmieniono również ustawę z dnia 27 maja 1919 r. o [[Poczta|poczcie]], [[telegraf]]ie i [[telefon]]ie, dopuszczając zakładanie i używanie na podstawie odpowiednich zezwoleń – prywatnych odbiorczych stacji radiotelegraficznych oraz radiotelefonicznych. 1 stycznia 1929 ukazał się pierwszy numer [[Krótkofalowiec Polski|Krótkofalowca Polskiego]], który z przerwami spowodowanymi wydarzeniami historycznymi przetrwał do dziś. Ukazywał się jako miesięcznik samodzielny lub wkładka do innych czasopism – Radioamator i Krótkofalowiec, potem [[Radioelektronik]] obecnie [[Świat Radio]]. Organizacją powstałą w lutym 1930 reprezentującą polskie krótkofalarstwo był obecny [[Polski Związek Krótkofalowców]]. Pod koniec [[Lata 30. XX wieku|lat trzydziestych]] z narastającą groźbą najazdu hitlerowskiego, krótkofalowcy skupieni w [[Polski Związek Krótkofalowców|PZK]] kładli duży nacisk na wykorzystanie krótkofalowców oraz ich sprzętu i umiejętności do celów obronnych. Niestety, sieć łączności amatorskiej przygotowana na wypadek wojny przez PZK została zburzona na skutek wydania zarządzenia Ministerstwa Poczt i Telegrafów w [[1939]] r. nakazującego rozmontowanie stacji i zwrot zezwoleń. Po wojnie w wyniku prowadzonych starań, w maju 1947 odbył się ogólnopolski zjazd delegatów [[Klub krótkofalarski|klubów krótkofalowców]], oraz została usankcjonowana przez władze działalność PZK.

 

 

=== Znani krótkofalowcy ===