Alicja Bombicka: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
OpenBOT (dyskusja | edycje)
szablon brak kategorii
m kat. , jęz., linki
Linia 1:
'''Alicja Bombicka z d. Maciejewska''' (ur. [[20 września]] [[1910]] w [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowie Górniczej]], zm. [[30 stycznia]] [[2009]] w [[Poznań|Poznaniu]]) - przyrodnik, kombatant [[II wojna światowa|II Wojny Światowej]]. Organizatorka tajnego nauczania na poziomie szkoły średniej na wschodzie [[Generalna Gubernia|Generalnej Guberni]], jako formy oporu i samoobrony społecznej. Działała w sposób zorganizowany na rzecz zachowania ciągłości oświaty, kształtowania poziomu wiedzy i postawy patriotycznej, a także przeciwdziałaniu demoralizacji dzieci i młodzieży. Przez 40 lat była czynnym nauczycielem. Po roku 1945, w przeważającym okresie, była nauczycielem młodzieży „specjalnej troski”, działaczem oświatowym, „budowniczym” najnowocześniejszej szkoły zawodowej specjalnej w Polsce, w Poznaniu przy ul. Żniwnej/Za Cytadelą.
{{Dopracować|kategoria=2019-07}}
'''Alicja Bombicka z d. Maciejewska''' (ur. [[20 września]] [[1910]] w [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowie Górniczej]], zm. [[30 stycznia]] [[2009]] w [[Poznań|Poznaniu]]) - przyrodnik, kombatant [[II wojna światowa|II Wojny Światowej]]. Organizatorka tajnego nauczania na poziomie szkoły średniej na wschodzie Generalnej Guberni, jako formy oporu i samoobrony społecznej. Działała w sposób zorganizowany na rzecz zachowania ciągłości oświaty, kształtowania poziomu wiedzy i postawy patriotycznej, a także przeciwdziałaniu demoralizacji dzieci i młodzieży. Przez 40 lat była czynnym nauczycielem. Po roku 1945, w przeważającym okresie, była nauczycielem młodzieży „specjalnej troski”, działaczem oświatowym, „budowniczym” najnowocześniejszej szkoły zawodowej specjalnej w Polsce, w Poznaniu przy ul. Żniwnej/Za Cytadelą.
 
== Życiorys ==
Alicja Bombicka, była córką Zofii i Romana Maciejewskich z Baborowa. Ojciec, Roman Maciejewski (rodzina Maciejowskich zmieniła nazwisko po [[powstanie styczniowe|powstaniu styczniowym]], by chronić się przed represjami zaborców), był w 1939 r. ostatnim kierownikiem szkoły wiejskiej w [[Baborowo|Baborowie]] k. Szamotuł. Był miłośnikiem ochrony przyrody, do jego pasji należało pszczelarstwo. Zofia popularyzowała czytelnictwo. Gdy szkołę zajęło dowództwo jednostki wermachtu, Maciejewscy zostali wykwaterowani do [[Śmiłów (województwo wielkopolskie)|Śmiłowa]], w pobliżu Szamotuł. Tam mieszkali do śmierci Romana. Wśród miejscowej ludności zapamiętano go jako zasłużonego nauczyciela-emeryta z Baborowa, pszczelarza, pasjonata-przyrodnika i miłośnika ochrony ginących gatunków flory w okresie pojałtańskiej Polski Ludowej, szanowanego „Przodownika Ochrony Przyrody”. Alicja była absolwentką Państwowej Szkoły Ogrodnictwa w Poznaniu. Nauczycielem z ponad 40-letnim stażem pracy, specjalistą pracy z młodzieżą „specjalnej troski” z niepełnosprawnością intelektualną. Pracowała z młodzieżą o obniżonym poziomie rozwoju intelektualnego, któremu towarzyszy deficyt w zakresie zachowań adaptacyjnych. W latach 1940-1945 była, wraz z mężem Leonardem, organizatorem i nauczycielem [[Tajne komplety|tajnych kompletów]] na poziomie szkoły średniej w [[Żeliszew Podkościelny|Żeliszewie Podkościelnym]]<ref name="prez">Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 września 2009 roku o nadaniu odznaczeń, poz. 30[http://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/download.xsp/WMP20100270289/O/M20100289.pdf (http://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/download.xsp/WMP20100270289/O/M20100289.pdf)]</ref>. W roku 1945 wraz z mężem powróciła do Wolsztyna[[Wolsztyn]]a. Mąż powrócił na stanowisko Inspektorainspektora szkolnego, a Alicja objęła stanowisko Dyrektoradyrektora Żeńskiej Szkoły Rolniczej w Wolsztynie. Gdy w 1948 roku mąż odmówił wstąpienia do [[PZPR]] i został z dniem 1 kwietnia 1949 roku przeniesiony do Poznania na stanowisko szeregowego wizytatora w kuratorium oświaty w Poznaniu (z dniem 3 czerwca Minister Oświaty mianował go radcą w tymże kuratorium), Alicja związała się na stałe ze [[szkoła specjalna|szkolnictwem specjalnym]] w Poznaniu. Była inicjatorem upamiętnienia dzieci[[Dzieci czerwcaCzerwca 1956]] w Poznaniu, pomniczkiem przy ul. Młyńskiej 3. W roku 1962 Alicja wraz z mężem, ówczesnym kierownikiem zarządu inwestycji szkolnych, doprowadziła do zbudowania nowoczesnej szkoły zawodowej w Poznaniu dla dzieci z [[niepełnosprawność intelektualna|niepełnosprawnością intelektualną]]<ref>Wg informacji zawartej w kronice szkoły: „A stało się to pośrednio za przyczyną nauczycielki tej szkoły kol. Alicji Bombickiej, której mąż był dyrektorem Zarządu Inwestycji Szkolnych w Poznaniu. Dyrektor Leonard Bombicki po zapoznaniu się z trudnościami, zlecił przygotowanie dokumentacji wstępnej i dopiero w fazie projektowania przekazał inwestycję miastu. Machina wreszcie ruszyła. Bez cichej i dużej pomocy kol. Alicji Bombickiej i Jej męża nie wiadomo jak potoczyłyby się losy budowy naszej szkoły. Szkołę oddano młodzieży dokładnie 22 września 1962 r. piękną i okazałą. Szkoła w nowym budynku przy ul. Za Cytadelą/ Żniwna otrzymała imię Janusza Korczaka”. Patrz, Historia Szkoły, 60-lecie: <nowiki>https://www.zsz2.poznan.pl/o-nas/historia-szkoly-60-lecie-szkoly.html</nowiki>;</ref>. Pośmiertnie odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski<ref name="prez"/>.
 
== Przypisy ==
{{Przypisy}}
 
{{DEFAULTSORT:Bombicka, Alicja}}
[[Kategoria:Polscy działacze oświatowi]]
[[Kategoria:Polscy nauczyciele]]
[[Kategoria:Uczestnicy tajnego nauczania na ziemiach polskich 1939–1945]]
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski]]
[[Kategoria:Ludzie związani z Poznaniem]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1910]]
[[Kategoria:Ludzie urodzeni w Dąbrowie Górniczej‎]]
[[Kategoria:Zmarli w 2009]]