Taniec nowoczesny: Różnice pomiędzy wersjami

Największy rozkwit tańca nowoczesnego przypada na okres wieku XX. Wychodząc ze sztucznie narzuconych schematów tańca klasycznego artyści chcieli pokazać, iż taniec może być wolnością, swobodną ekspresją, połączeniem z naturą. Nie musi być lekki, ładny, ani przyjemny dla oka, ale musi wzbudzać ciekawość i zmuszać do myślenia. Artyści pragną być indywidualnościami, zaznaczyć swoja obecność w świecie swoją postacią. Mają nieprzeciętną wrażliwość, którą chcą przekazać poprzez ruch. Talent taneczny wiązał się z innymi zdolnościami: muzycznymi, a w znacznej mierze plastycznymi. Kształt, światło, przestrzeń, natura były natchnieniem i przyczyniały się do tworzenia niezwykłych dzieł artystycznych<ref name="Siedlecka">{{Cytuj książkę | nazwisko = Siedlecka | imię = Bożena | autor = Wojciech Biliński | tytuł = Taniec w edukacji dzieci i młodzieży | wydawca = AWF we Wrocławiu | miejsce = Wrocław | data = 2003 | strony = 121 | isbn = 83-89156-12-1 }}</ref>.

 

Niemniej jednak sama Duncan twierdziła, iż w swoim stylu dąży do pełnej swobody i połączenia z naturą. Była twórcą tak zwanego “tańca wyzwolonego”. Polegał on na pewnej swobodzie twórczej oraz improwizacji. Dążyła do powrotu do natury, odnalezienia swojego człowieczeństwa poprzez ruch, kreowaniu świadomości jednostki oraz odnajdowania radości ze swojego ciała. Nie traciła czasu na zbędną technikę. Ruchy były wykonywane intuicyjnie<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Koziełło | imię = Danuta | tytuł = Taniec i psychoterapia | wydawca = KMK Promotions | miejsce = Poznań | data = 2002 | strony = 87 | isbn = 83-917682-0-1}}</ref>.