Niemniej jednak sama Duncan twierdziła, iż w swoim stylu dąży do pełnej swobody i połączenia z naturą. Była twórcą tak zwanego “tańca wyzwolonego”. Polegał on na pewnej swobodzie twórczej oraz improwizacji. Dążyła do powrotu do natury, odnalezienia swojego człowieczeństwa poprzez ruch, kreowaniu świadomości jednostki oraz odnajdowania radości ze swojego ciała. Nie traciła czasu na zbędną technikę. Ruchy były wykonywane intuicyjnie<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Koziełło | imię = Danuta | tytuł = Taniec i psychoterapia | wydawca = KMK Promotions | miejsce = Poznań | data = 2002 | strony = 87 | isbn = 83-917682-0-1}}</ref>.
Szczególny wkład miała także Marta [[MarthaMarta Graham|Graham]]. Przeobraziła taniec klasyczny i powołała do życia zarówno słownictwo, jak i metodykę określaną jako modern dance. Nowy styl bazował na pracy przestrzeni i z przestrzenią, uczy wykorzystywania jej. Podstawowym elementem charakterystycznym jest „contraction” (napięcie), „release” (rozluźnienie){{r|Siedlecka}}. W swoim tańcu stosowała techniki upadku i wstawania, a także unoszenia się w siadzie i na stojąco. Graham kładła nacisk na ruch uwalniany przy świadomym oddechu. Obecnie stanowi podstawowy składnik w nauczaniu tańca współczesnego we wszystkich szkołach i ośrodkach tańca na całym świecie<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.dziennikteatralny.pl/artykuly/kroki-zawsze-przychodzily-skadinad.html | tytuł = Kroki zawsze przychodziły skądinąd | nazwisko = Kiełbawska | imię = Amelia | data = 30 listopada 2009 | data dostępu = 2019-07-08}}</ref>.
Michaił [[Michaił Fokin|Fokin]] współpracował i tworzył choreografie dla baletów Rosyjskich. W roku 1905 założył tak zwaną Acis et Galathe. Isadora Duncan wywarła na nim olbrzymie wrażenie i była dla niego inspiracją, aby dokonać zmian w stylu klasycznym<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Wysocka | imię = Tacjana | tytuł = Dzieje baletu | wydawca = PIW | miejsce = Warszawa | data = 1970 | strony = 155}}</ref>. Jedną z innowacyjnych zmian wprowadzonych przez Fokina był spektakl jednoaktowy, którego idea zachowała się do dnia dzisiejszego.
Nie sposób ominąć osoby Polaka Wacława [[Wacław Niżyński|Niżyńskiego]], który odcisnął swoje piętno na tańcu klasycznym i współczesnym. Do dnia dzisiejszego fascynuje licznych artystów, psychologów oraz lekarzy. Jego talent nie był do końca doceniony. Jego ruchy były kanciaste, ostre i przerywane, ruchy odśrodkowe, wyglądające na nieskoordynowane, ciężkie zgodne przede wszystkim z partyturą rytmiczną baletu{{odn|Turska|201}}</ref>.
