Był synem radcy górniczego Juliusza Leo (1817–1878) i Krystyny z Holztragerów (1827–1904). Wraz z rodzicami przeprowadził się do [[Wieliczka|Wieliczki]]. Ukończył [[I Liceum Ogólnokształcące im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie|Gimnazjum św. Anny w Krakowie]].W latach 1879–1884 studiował prawo na [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytecie Jagiellońskim]], a następnie w latach 1885–1887 ekonomię w [[Berlin]]ie. W 1887 rozpoczął praktykę adwokacką, a rok później obronił [[Habilitacja|habilitację]] z zakresu prawa skarbowego. W latach 1891–1904 już jako profesor wykładał na [[Uniwersytet Jagielloński|UJ]]. Od 1893 był członkiem Rady Miasta Krakowa. W Latachlatach 1901–1904 pełnił funkcję wiceprezydenta miasta. 7 lipca 1904 po rezygnacji Józefa Friedleina został wybrany na funkcję prezydenta miasta Krakowa, którą pełnił przez 3 kadencje aż do śmierci<ref>{{Cytuj pismo | nazwisko = Hołuj | imię = Dominika | tytuł = Rola samorządu terytorialnego w kształtowaniu procesu rozwoju Miasta Krakowa w okresie autonomii (1866–1918) | czasopismo = Zeszyty naukowe Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Bochni | oznaczenie= | wolumin = 5 | strony = 50}}</ref>. Wybór zatwierdził cesarz [[Franciszek Józef I]] z dniem 25 sierpnia 1904. Obejmując ostatnią kadencję w 1916 uzyskał 86 z 88 głosów. W 1901 został posłem do [[Sejm Krajowy (Galicja)|Sejmu Krajowego]] i zasiadał w nim w czasie VIII, IX i X kadencji. Wystartował w wyborach reprezentując konserwatystów od 1907 wchodził w skład stronnictwa demokratów. Od 1911 wchodził również w skład [[Rada Państwa (Austria)|austriackiej Rady Państwa]], pełniąc w latach 1912–1915 funkcje Prezesa Koła Polskiego. W 1889 opublikował ''Finanse Galicji oraz projekt reformy skarbu krajowego''. W 1894 ożenił się z Wilhelminą Cecylią Kleska (1871–1947) oraz przeprowadził do nabytej przez siebie kamienicy przy ulicy Loretańskiej 8. Był ojcem pięciorga dzieci (3 synów, 2 córki). Jego wnukiem był historyk sztuki [[Andrzej Fischinger]]. Juliusz Leo chorujący na nadciśnienie tętnicze we wrześniu 1917 doznał ataku serca, komplikacje zdrowotne spowodowały jego śmierć w lutym następnego roku. Obowiązki prezydenta miasta w czasie choroby sprawował wiceprezydent Jan Kanty Federowicz.
