Creighton Abrams: Różnice pomiędzy wersjami

Po wybuchu [[II wojna światowa|drugiej wojny światowej]] służył w 4 Dywizji Pancernej, początkowo jako [[adiutant]] [[pułk]]u (czerwiec 1941 – czerwiec 1942), a następnie jako dowódca batalionu (lipiec 1942 – marzec 1943). Po reorganizacji dywizji utworzono nową jednostkę, nad którą objął dowództwo, 37 batalion czołgów. Jednostka ta wzięła udział w walkach związanych z niemiecką [[Ofensywa w Ardenach|ofensywą w Ardenach]], gdzie wsławiła się przerwaniem okrążenia [[Obrona Bastogne|Bastogne]]. W marcu 1945 został awansowany do dowództwa dywizji. W tym czasie jego oddziały należały do najaktywniejszych jednostek 4 Dywizji Pancernej, a on sam był uznawany za agresywnego i zdecydowanego dowódcę. Podczas walk w umiejętny sposób wykorzystywał przewagę mobilności, jaką posiadały jego jednostki nad dysponującymi lepszym sprzętem jednostkami niemieckimi. Za swój udział w walkach został uhonorowany [[Krzyż za Wybitną Służbę (Stany Zjednoczone)|Krzyżem za Wybitną Służbę]] i [[Medal Honoru (Stany Zjednoczone)|Medalem Honoru]].

Po wojnie służył w sztabie generalnym (1945-1946), jako szef wydziału taktyki w Szkole Wojsk Pancernych w [[Fort Knox]] (1946-1948) a w 1949 ukończył Akademię Sztabu Generalnego w [[Fort Leavenworth]]. W latach 1949 – 1951 dowodził 63 batalionem czołgów wchodzącym w skład 1 Dywizji Piechoty stacjonującej w Europie. W 1951 został awansowany do stopnia [[pułkownik]]a i objął dowództwo nad drugim Regimentem Kawalerii Pancernej, którą to funkcję sprawował do 1952. Jednostka ta odgrywała ważną rolerolę w planach powstrzymania potencjalnej inwazji wojsk [[Układ Warszawski|układu warszawskiego]] na zachodnią Europę. W 1953 ukończył wyższą uczelnię armii amerykańskiej w [[Carlisle]] która kształci kadry przeznaczone do dowodzenia na poziomie strategicznym.

Po powrocie z Korei pełnił funkcje szefa sztabu centrum broni pancernej w Fort Knox (1954-1956). Następnie otrzymał promocję na stanowisko [[generał|Generała Brygady]] i objął stanowisko szefa sztabu sił rezerwy w [[Pentagon]]ie (1956-1959). Został zastępcą dowódcy 3 Dywizji Pancernej (1959-1960), a następnie dowódcą tej jednostki (1960-1962). Funkcję sprawował do czasu awansu na stopień Generała Dywizji (Major General).

W tym czasie został przeniesiony do Pentagonu, gdzie objął funkcję zastępcy szefa sztabu operacyjnego (1962-1963), następnie otrzymał promocję na stanowisko Generała Broni (Lieutenant General) i objął dowództwo nad V Korpusem stacjonującym w Europie.

W 1964 został awansowany na stopień [[generał]]a i objął stanowisko zastępcy szefa sztabu armii amerykańskiej. W maju 1967 został zastępcą dowódcy wojsk amerykańskich w [[Wietnam]]ie generała [[William Westmoreland|Williama Westmorelanda]] .[[Plik:Johnson Wheeler Abrams.gif|thumb|300px|Creighton Abrams marzec 1968 (po prawej), po lewej tyłem prezydent [[Lyndon B. Johnson]]]]10 czerwca 1968 w obliczu narastającej krytyki sposobu prowadzenia [[Wojna wietnamska|wojny wietnamskiej]] Creithon Abrams objął dowództwo nad stacjonującymi tam wojskami. Po wybraniu na prezydenta [[Richard Nixon|Richarda Nixona]] wprowadzał w życie nową doktrynę zakładającą przekazywanie kontroli nad Wietnamem wojskom Wietnamu Południowego i jednoczesne wycofywanie wojsk amerykańskich. Siły pod dowództwem Abramsa zmniejszyły się z 535 000 w grudniu 1968, 140 000 w grudniu 1971, do 30 000 w końcu 1972. Abrams dowodził ograniczoną operacją inwazji na [[Kambodża|Kambodżę]] w 1970.