Rajd na Makin: Różnice pomiędzy wersjami

'''Rajd na Makin.''' następującyMiał miejsce w dniach [[17 sierpnia|17]]–[[18 sierpnia]] [[1942]] roku. byłBył dywersyjnym atakiem [[United States Marine Corps|Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych]] na japońskie siły wojskowe stacjonujące na wyspie [[Butaritari]] w atolu [[Makin]] na [[Ocean Spokojny|Pacyfiku]]. Celem 211 ludzi dowodzonych przez [[Podpułkownik|ppłk.]] Carlsona było zniszczenie japońskich instalacji, wzięcie do niewoli japońskich żołnierzy, zebranie informacji na temat obszaru [[Wyspy Gilberta|Wysp Gilberta]] oraz odwrócenie japońskiej uwagi od planowanego lądowania sprzymierzonych na wyspach [[Guadalcanal]] i [[Tulagi]].

Rajd należał do jednych z pierwszych lądowych operacji ofensywnych [[Stany Zjednoczone|USA]] podczas wojny. Jedynymi amerykańskimi siłami walczącymi aktywnie na frontach były w tym okresie: 32 i 41 dywizja na [[Nowa Gwinea|Nowej Gwinei]], [[1 Dywizja Marines]] i 23 dywizja na [[Guadalcanal]], a także [[3 Dywizja Piechoty (USA)|3]] i [[9 Dywizja Piechoty (USA)|9 Dywizja Piechoty]] wraz z 2 dywizją pancerną w [[Afryka Północna|Afryce Północnej]].

Do tej operacji wyznaczono małą grupę dowodzącądowództwo oraz dwie kompanie wchodzące w skład drugiego batalionu uderzeniowego (ang. „Carlson’s Raiders”). Z uwagi na małą ilość miejsca na pokładzie, bataliondowództwo dowodzący,i kompanię A ioraz 18 żołnierzy z kompanii B (łącznie 121 żołnierzy) przetransportowano na okręciepokładzie okrętu podwodnympodwodnego [[USS Argonaut (APS-1)|USS „Argonaut”]], zaś pozostałych zresztę kompanii B (90 żołnierzy) zabrał drugi okręt podwodny [[USS Nautilus (SS-168)|USS „Nautilus”]]. Siły zostały przyłączone do Task Force 7.15.

Marines wyszlirozpoczęli w morzelądowanie na małych pontonach wyposażonych w silniki przyczepnewyspie krótko po północy [[17 sierpnia]]. WarunkiUżywali nado morzutego niecelu byłypontonów łatwe:z silnysilnikami wiatr,przyczepnymi. deszczMorze było wzburzone, awiał cosilny zawiatr tymi idziepadał wzburzonedeszcz. morze,Doprowadziło doprowadziłyto do zatopienia kilku łodzi. i uszkodzeniaNa wielu silnikówzostały motorowychuszkodzone silniki. Aby operacja przebiegała dalej sprawnie,Sprawne pontony zaczęły więc holować uszkodzone. W końcu Amerykanie wylądowali o 5:30,. szybkoPo pokonująckrótkiej walce pokonali japoński garnizon stacjonujący na wyspie w sile od 83 do 160 żołnierzy<ref>Carlson, bazując na własnych obserwacjach i sprawozdaniach mieszkańców wyspy oszacował, że około 160 japońskich żołnierzy zostało zabitych. Jednakże żołnierze Carlsona naliczyli 83 japońskie ciała. Carlson uważał, że pozostali mogli zginąć w dwóch łodziach i dwóch samolotach. Morison stwierdza, że 60 Japończyków zginęło w jednej z łodzi (Morison, Coral Sea, Midway, and Submarine Actions, s. 235–241).</ref>.

Po zakończeniu działań batalionżołnierze zostałzostali ewakuowanyewakuowani przez te same dwa okręty podwodne. Straty US Marines wyniosły 1821 zabitych i 129 dostało się do niewoli i zostali później zamordowani oraz 2 zaginionych. Zwłoki jednego z zaginionych zostały zidentyfikowane wśród 18 grobów Marines znalezionych na Makin. Z pozostałych jedenastu zaginionych, dziewięciuDziewięciu żołnierzy piechoty morskiej zostało omyłkowo zostawionychpozostawionych podczas ewakuacji. Zostali oni schwytani i przetransportowani przez japońskie siłyJapończyków na [[Kwajalein]], gdzie zostali ścięci. Los pozostałych dwóch żołnierzy jest nieznany.