Katastrofa lotu Air New Zealand 901: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
infobox |
poprawa linków |
||
Linia 98:
Na 19 dni przed feralnym lotem, 9 listopada 1979, kapitan Jim Collins i pierwszy oficer Greg Cassin wzięli udział w spotkaniu organizacyjnym, które miało na celu poznanie trasy oraz przedstawienie jej najważniejszych aspektów. Żaden z nich nigdy nie latał nad Antarktydą, mimo to ich pracodawcy zgodzili się na kierowanie przez nich lotem, ponieważ obaj byli bardzo doświadczeni, a sam lot uznawany był za jeden z łatwiejszych. Na spotkaniu obecny był również kapitan Leslie Simpson, który odbył podobny lot 14 listopada<ref name="briefing"/>.
Podczas spotkania odbyła się audiowizualna prezentacja, przegląd planu lotu oraz 45-minutowy lot na [[Symulator lotu|symulatorze]] DC-10. Piloci zgłębili tajniki nawigacji w warunkach Antarktydy, szczegóły [[IFR|lotu IFR]] do [[Radiostacja|radiostacji]] [[McMurdo]], a także [[
W prezentowanych materiałach znajdowały się również prospekty i mapy dla pasażerów, a także kopie planów lotu, używane w poprzednich lotach nad Antarktydą<ref name="briefing"/>.
Linia 120:
Około północy wrak samolotu został odnaleziony na zboczu wulkanu Erebus przez [[United States Air Force|Amerykańskie Siły Powietrzne]], o czym oficjalnie poinformowano o godzinie 1:15. Wczesnym rankiem media podały, że nikt nie przeżył katastrofy. 29 listopada o godzinie 9:45 amerykański helikopter opuścił na miejsce katastrofy trzech wspinaczy górskich (Keitha Woodforda, Hugh Logana i Daryla Thompsona), którzy ostatecznie poinformowali o śmierci wszystkich pasażerów i członków załogi lotu 901. W szpitalu Carrington w Auckland powołano sztab kryzysowy, który pomagał rodzinom i bliskim ofiar<ref name="Operation Overdue">{{cytuj stronę| url = http://www.nzhistory.net.nz/culture/responding-to-tragedy/erebus-1979| tytuł = Operation Overdue – Erebus disaster| data dostępu = 15 października 2010| autor = |opublikowany = www.nzhistory.net.nz| język = en}}</ref>.
Po kilku godzinach od znalezienia wraku badacze i wolontariusze wyruszyli na miejsce zdarzenia (Operacja "Overdue"), przybyli tam około północy. Z powodu fatalnych warunków pogodowych część specjalistów nie mogła dotrzeć na miejsce katastrofy. W ciągu kilku godzin od rozpoczęcia akcji poszukiwawczej odnaleziono [[rejestrator rozmów w kokpicie (CVR)]] i [[rejestrator danych lotu (DFDR)]]. Czarne skrzynki zostały zabrane przez [[National Transportation Safety Board|NTSB]] do Stanów Zjednoczonych celem ich zbadania. Ciała przewożono do tymczasowej kostnicy w McMurdo, pierwsze trafiły tam 4 grudnia, zaledwie kilka godzin od rozpoczęcia akcji. 10 grudnia ostatecznie zakończono prace na miejscu katastrofy, w których udział wzięło ponad 60 osób. Na miejscu odnaleziono, poza czarnymi skrzynkami i przyrządami z kokpitu, 114 ciał, które zachowały się w całości, zebrano 133 torby ludzkich szczątków oraz bardzo wiele rzeczy osobistych i bagaży<ref>{{cytuj stronę| url = http://www.nzhistory.net.nz/media/photo/returning-bodies-of-erebus-victims| tytuł = Returning bodies of Erebus victims| data dostępu = 15 października 2010| autor = |opublikowany = www.nzhistory.net.nz| język = en}}</ref>.
Ostatecznie spośród 257 ofiar zidentyfikowano ciała 213, 28 osób nigdy nie odnaleziono, a szczątki 16, niemożliwych do zidentyfikowania, pochowano w zbiorowej mogile 22 lutego 1980<ref>{{cytuj stronę| url = http://www.nzhistory.net.nz/media/photo/identifying-erebus-victims| tytuł = Identifying Erebus victims| data dostępu = 15 października 2010| autor = |opublikowany = www.nzhistory.net.nz| język = en}}</ref>.
| |||