Józef Miaskowski (biskup): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne merytoryczne |
|||
Linia 38:
|wikinews =
|www =
}}
|tytuł = biskup
|data konsekracji = 9 lutego 1800
Linia 45 ⟶ 46:
|konsekrator = [[Jan Chrzciciel Albertrandi]]
|współkonsekratorzy =
|biskupi konsekrowani =
|biskupi współkonsekrowani =
}}
'''Józef Miaskowski''' herbu [[Bończa II]] (ur. przed [[5 maja]] [[1744]], zm. [[16 listopada]] [[1804]]) – polski [[duchowieństwo|duchowny]] [[Kościół łaciński|rzymskokatolicki]], [[biskupi warszawscy|biskup diecezjalny warszawski]] w latach 1800–1804.
== Życiorys ==
Studiował w Rzymie. W 1768 przyjął [[sakrament święceń|święcenia kapłańskie]]. W 1792 został [[prepozyt]]em kapituły, a w 1793 [[administrator diecezji|administratorem]] [[archidiecezja poznańska|diecezji poznańskiej]]. 29 października 1798 papież [[Pius VI]] mianował go pierwszym biskupem nowo utworzonej [[archidiecezja warszawska|diecezji warszawskiej]]. Od władcy Prus [[Fryderyk Wilhelm II Pruski|Fryderyka Wilhelma II]] na siedzibę otrzymał [[Pałac Prymasowski w Warszawie|Pałac Prymasowski]]<ref>[[Marceli Kosman|M. Kosman]]: ''Między ołtarzem a tronem''. Poznań 2000, s. 217.</ref>. Ciesząc się pełnym zaufaniem władz pruskich
Józef Miaskowski był znanym kaznodzieją. W nowej diecezji warszawskiej zorganizował życie religijne, przyczynił się do przywrócenia w niej karności kościelnej wśród duchowieństwa. Przeprowadził wizytację diecezji. Bronił seminariów duchownych przed likwidacją przez pruskiego zaborcę.
| |||