John Simon (1. wicehrabia Simon): Różnice pomiędzy wersjami

Był synem Wielebnego Edwina Simona i Fanny Allsebrook. Wykształcenie odebrał w Fettes College w [[Edynburg]]u oraz Wadham College na [[Uniwersytet Oksfordzki|Uniwersytecie Oksfordzkim]]. W [[1897]] r. został członkiem All Souls College, a w 1899 r. rozpoczął praktykę adwokacką w Inner Temple. Po kilku latach prawniczej kariery został w 1906 r. wybrany do [[Izba Gmin|Izby Gmin]] jako reprezentant okręgu [[Okręg wyborczy Walthamstow|Walthamstow]] z ramienia Partii Liberalnej. W [[1910]] r. został Radcą Generalnym, a w 1913 r. prokuratorem generalnym Anglii i Walii. W gabinecie wojennym Asquitha został w 1915 r. ministrem spraw wewnętrznych. Po upadku rządu Asquitha w 1916 r. Simon przeszedł wraz ze stronnikami byłego premiera do opozycji i utracił miejsce w parlamencie po wyborach 1922 r.

Do Izby Gmin powrócił w [[1922]] r. wygrywając wybory w okręg [[Okręg wyborczy Spen Valley|Spen Valley]] (w [[1919]] r. startował bez sukcesu w wyborach uzupełniających w tym okręgu). W latach [[1927]]-[[1931]]1927–1931 stał na czele komisji mające zbadań możliwość przyznania [[Indie|Indiom]] autonomii. Należał do prawego skrzydła Partii Liberalnej i grona krytyków lidera liberałów, [[David Lloyd George|Davida Lloyda George’a]]. Sprzeciwiał się udzielanemu przezeń poparciu dla mniejszościowych rządów [[Partia Pracy (Wielka Brytania)|laburzystowskich]] w [[1924]] r. i w latach [[1929]]-[[1931]]1929–1931. W czerwcu [[1931]] r. Simon skrytykował działania lidera swojej partii, opuścił Partię Liberalną i utworzył Narodową Partię Liberalną, która następnie weszła w skład koalicji popierającej rząd narodowy.

{{Radcowie Generalnigeneralni Anglii i Walii}}