Antoni Melchior Fijałkowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Mathiasrex (dyskusja | edycje) drobne techniczne |
m drobne redakcyjne |
||
Linia 59:
Po śmierci biskupa [[Tomasz Chmielewski (biskup)|Tomasza Chmielewskiego]] (zmarł 30 lipca 1844), w dniu 3 sierpnia 1844 został wybrany [[wikariusz|wikariuszem kapitulnym]] [[archidiecezja warszawska|archidiecezji warszawskiej]], ale zrzekł się urzędu. Ponownie został wybrany na ten urząd 21 września 1844<ref>[[Grzegorz Kalwarczyk|G. Kalwarczyk]], ''Przewodnik po parafiach i kościołach Archidiecezji warszawskiej. Tom 2. Parafie warszawskie'', Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna "Adam", Warszawa, 2015, {{ISBN|978-83-7821-118-1}}, s. 32.</ref>. 18 września 1856 papież [[Pius IX]] mianował go [[biskupi warszawscy|arcybiskupem metropolitą warszawskim]]. 11 stycznia 1857 Fijałkowski odbył [[ingres]] do [[bazylika archikatedralna św. Jana Chrzciciela w Warszawie|archikatedry św. Jana]], [[paliusz]] przyjął z rąk biskupa pomocniczego kujawskiego [[Tadeusz Łubieński (1794-1861)|Tadeusza Łubieńskiego]].
Arcybiskup Fijałkowski sprawował rządy krótko, ale w warunkach trudnych i niebezpiecznych. W Warszawie narastało napięcie polityczne, manifestacje rozbijane przez wojsko rosyjskie z ulic przeniosły się do kościołów. Śpiewano pieśni patriotyczne, odbywały się nabożeństwa za ojczyznę. Mimo wielokrotnych nacisków władz rosyjskich arcybiskup nigdy nie przeciwstawił się manifestacjom patriotycznym w kościołach, a po krwawym stłumieniu manifestacji (pięciu zabitych i kilkunastu rannych) na [[plac Zamkowy w Warszawie|placu Zamkowym]] 27 lutego 1861 w Warszawie przez wojsko rosyjskie złożył namiestnikowi carskiemu protest i przewodniczył uroczystościom pogrzebowym. {{fakt|Jako [[prymas Królestwa Polskiego]] (chociaż tytułu tego nie używał) uważany był za przywódcę narodu i symbolicznego [[interrex (Polska)|interreksa]]|data=2019-08}}.
Zmarł 5 października 1861, a jego pogrzeb w dniu 10 października był kolejną wielką manifestacją patriotyczną, jedną z największych przed wybuchem [[powstanie styczniowe|powstania styczniowego]]. Został pochowany w krypcie arcybiskupów warszawskich w [[bazylika archikatedralna św. Jana Chrzciciela w Warszawie|archikatedrze św. Jana Chrzciciela w Warszawie]]<ref>''Encyklopedia Warszawy'', Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 1994, {{ISBN|83-01-08836-2}} s. 178.</ref>.
| |||