Gołoborze: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy
m drobne redakcyjne
Linia 12:
 
== Występowanie ==
Termin gołoborze jest określeniem regionalnym ([[Góry Świętokrzyskie]]) i oznacza miejsce „gołe”, bez „boru” - nawiązuje do ich występowania w obrębie lasu. Jednak według niektórych opracowań naukowych<ref>Jaroszewski W., Marks L., Radomski A., ''Słownik geologii dynamicznej''. Wydawnictwa Geologiczne, 1985.</ref>, termin ten stosuje się do wszystkich utworów tego typu, niezależnie od ich lokalizacji geograficznej. Stosowanie tego terminu jako uniwersalnego nie jest jednak rekomendowane, a jego używanie w odniesieniu do pokryw głazowo-blokowych powyżej górnej granicy lasu jest błędne.<ref>{{Cytuj książkę|nazwisko = Migoń|imię = Piotr|tytuł = Geomorfologia|rok = 2006|wydawca = Wydawnictwo Naukowe PWN|miejsce = Warszawa|strony = 94|isbn = 978-83-01-14812-6}}</ref> .
 
Najbardziej znane gołoborza na świecie występują na [[Falklandy|Falklandach]] oraz w masywie [[Witosza|Witoszy]] w [[Bułgaria|Bułgarii]]<ref>Vitosha Nature Park: Basic Information. Landscape. Vitosha Nature Park website.</ref><ref>Vitosha Nature Park: Management Plan 2005-2014. Ministry of Environment and Waters, Sofia, 2005. (in Bulgarian).</ref>. Mniejsze gołoborza znajdują się w Stiperstones ([[Shropshire]], [[Wielka Brytania]])<ref>GOUDIE, A S, and PIGGOTT, N R. 1981. Quartzite tors, stone stripes, and slopes at the Stiperstones, Shropshire, England. Biuletyn Periglacjalny, Vol. 28, 47-56.</ref><ref>CLARK, R. 1994. Tors, rock platforms and debris slopes at Stiperstones, Shropshire, England. Field Studies, Vol. 8, 451-472.</ref>, w [[Pensylwania|Pensylwanii]]<ref>SMITH, H T U. 1953. The Hickory Run boulder field, Carbon County, Pennsylvania. American Journal of Science, Vol. 251, 625-642.</ref>, w [[Schwarzwald]]zie<ref>Martin Gude, Roland Molenda: Blockhalden in deutschen Mittelgebirgen – Relikte der Eiszeiten. In: Institut für Länderkunde (Hg.): Nationalatlas Bundesrepublik Deutschland. Bd. Relief, Boden und Wasser. 2003. S. 72-73.</ref>.