Nacja (uniwersytet): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
-typo |
|||
Linia 63:
== Polska nacja na uniwersytetach europejskich ==
[[Plik: Four nations of the University of Paris.png|thumb|Zasięg terytorialny czterech nacji [[Uniwersytet Paryski|Uniwersytetu Paryskiego]]]]
W ciągu pierwszych czterech stuleci (XIII-XVI) nacja polska jest wyraźnie rozpoznawalna na uniwersytetach europejskich. Do pierwszych, i od razu najwybitniejszych, Polaków studiujących w europejskich uniwersytetach należał [[Witelon]] (Erazm Ciołek). W Paryżu studiował sztuki wyzwolone w latach 1250-1260, a następnie w Padwie prawo kanoniczne – tamże w ''Sali Czterdziestu'' jest jego wizerunek opisany ''WITELO POLACCO XIII SECOLO''{{R|Natio20}}. Studiując w Paryżu Witelon nie miał możliwości należenia do nacji polskiej, bo takowej tam nie było. Tamtejszy uniwersytet od początku wprowadził sztywną strukturę 4 nacji: francuskiej (rejestrującej u siebie również Włochów i Hiszpanów), [[Pikardia|pikardyjskiej]], normandzkiej i angielskiej. Do tej ostatniej oprócz wyspiarzy początkowo zaliczali się również Niemcy, Polacy, Czesi i Węgrzy{{R|Vetulani47|Verger50}}. Siedmiu Polaków zostało wybranych rektorami uniwersytetu w Padwie, wśród nich – jako 21-letni młodzieniec – przyszły [[hetman wielki koronny]] [[Jan Zamoyski]]. W latach 1556-1589 polska nacja w Padwie miała dla swoich członków zajazd, a studenci polscy w Padwie słynęli z elegancji{{R|Kamiński46}}.
[[Łukasz Górnicki]] wspomina{{R|Górnicki17-18}}, o istnieniu w Padwie „akademii między Polaki”, o której nic więcej jednak nie wiadomo. Kamiński snuje domysły, iż było to coś w rodzaju klubu studenckiego, ''gdzie młodzież bawiła się na renesansowy włoski sposób: pijąc, śpiewając, zabawiając się grami towarzyskimi i — co najbardziej charakterystyczne — dyskutując na setki tematów: o miłości i o polityce, o sztuce i o życiu codziennym. W każdej z tych dyskusji należało błysnąć dowcipem, erudycją, inteligencją''. Inicjatorem tej „akademii” był w 1553 lub 1554 roku Wojciech Kryski{{R|Kamiński46-47}}, którego można dziś określać jako prekursora idei studenckich kół naukowych. O istnieniu tej organizacji samokształceniowej wspomina również Barycz{{R|Archiwum111}}.
| |||