Wacław Kowalski: Różnice pomiędzy wersjami

Rodzina Kowalskich wróciła do Polski, do wsi [[Gnojno (województwo lubelskie)|Gnojno]] po zakończeniu wojny. Dzieciństwo i młodość Wacław Kowalski spędził w Gnojnie, gdzie mieszkał wraz z rodzicami i trzema siostrami. W tym czasie zmarł jego ojciec i jedna siostra<ref name="To & Owo">Tygodnik ''[[To & Owo]]'', nr 36/06.09.2016, s. 14-15</ref>. W 1937 ukończył [[seminarium nauczycielskie]] w [[Leśna Podlaska|Leśnej Podlaskiej]] i podjął pracę w Instytucie Pedagogiki Specjalnej. W 1939 walczył w [[kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]]<ref name="To & Owo"/>. Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] rozpoczął studia w [[Łódź|łódzkim]] Konserwatorium Muzycznym, marząc o karierze śpiewaka operowego. Przebywając wówczas w Łodzi zgłosił się jako statysta do [[Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi|Teatru Wojska Polskiego]]. Tam wypatrzył go [[Leon Schiller]] i powierzył mu niewielką śpiewającą rólkę. Tak rozpoczęła się jego przygoda z aktorstwem. W 1946 zadebiutował na dużym ekranie epizodyczną rolą, śpiewaka z gitarą w pierwszym powojennym polskim filmie ''[[Zakazane piosenki]]''. W 1951 zdał egzamin eksternistyczny. W latach 1948-55 występował w Łodzi; w Teatrze Pinokio (1948-49) i w [[Teatr Nowy w Łodzi|Teatrze Nowym]] (1949-55). W 1955 przeniósł się do [[Warszawa|Warszawy]] grając kolejno w: [[Teatr Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza|Teatrze Klasycznym]] w latach 1955-69, [[Teatr Polski w Warszawie|Teatrze Polskim]] w latach 1970-77 i [[Teatr na Woli|Teatrze na Woli]] w latach 1977-81.

 

 

W 1988 otrzymał nagrodę [[Wiktory|Wiktora]] dla najpopularniejszej postaci [[Telewizja Polska|TVP]].