Ekonomiści i analitycy polityczni wskazali na szereg problemów podczas podejmowania decyzji opartych na konsensusie. Sztywne domaganie się konsensusu może doprowadzić do powstania wąskiej grupy interesów, która poprzez [[Weto|veto]] blokować będzie podejmowanie decyzji. Decydowanie w oparciu o konsensus jest również bardzo czasochłonne i w sytuacjach wymagających szybkiego działania może być nieprzydatne. W niektórych przypadkach może również prowadzić do [[Syndrom grupowego myślenia|syndromu myślenia grupowego]], kiedy ludzie zmieniają swe decyzje na podstawie przypuszczeń co do poglądów innych osób na temat ich przekonań. Dochodzi wówczas do zgodnego podejmowania decyzji, której żaden z uczestników z osobna nie uznałby za rozsądną. Innym niebezpieczeństwem jest zdominowanie procesu decydowania przez grupę jednostek o silnej osobowości. W końcu, konsensus jest niemożliwy w sytuacjach, gdy interesy stron są zwyczajnie nie do pogodzenia.
Każdy z opisanych tu przypadków może utrudnić osiągnięcie konsensusu, jednak daje się temu zapobiegać – na przykład okres dochodzenia do niego można skrócić, wykorzystując skuteczne mediacje.
== Przykłady z informatyki ==
Wśród organizacji skupionych w [[Internet Engineering Task Force|IETF]] stosowana jest zasada „zgrubnego konsensusu i już działającego kodu”. Jest ona podstawą dla [[standardyzacja|standaryzacji]] rozwiązań i dowiodła już swojej przydatności, zwłaszcza dla standaryzacji protokołów wymiany danych między komputerami.
W informatyce termin „konsensus” używany jest czasem w odniesieniu do problemu uzyskania zgodności między węzłami systemu rozproszonego. Uzyskanie konsensusu napotyka tu rozmaite trudności, szczególnie gdy zwiększa się liczba węzłów, lub spada niezawodność połączeń między nimi.
Niektóre rodzaje oprogramowania [[wiki]] mogą być również traktowane jako infrastruktura dla osiągnięcia konsensusu w obrębie projektu.
