Ruch na rzecz ukrainizacji Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Linia 42:
Objęcie katedry wołyńskiej przez arcybiskupa Aleksego i powołanie biskupa Polikarpa (Sikorskiego) jako biskupa pomocniczego w tej samej diecezji zostało przyjęte przez ruch ukraiński bardzo pozytywnie. Hierarcha ten od początku realizował postulaty ruchu, wprowadzając język ukraiński do nabożeństw, nauczania religii, a także do codziennej działalności cerkiewnej administracji{{odn|Mironowicz|2001|s=179}}. W latach 30. odnotowano również ożywienie działalności komisji zajmującej się tłumaczeniem tekstów liturgicznych na język ukraiński. 8 lutego 1936 wydawnictwo metropolii warszawskiej opublikowało opracowany przez nią tekst Świętej Liturgii [[Jan Chryzostom|Jana Chryzostoma]] oraz nabożeństwa panichidy{{odn|Papierzyńska-Turek|1989|s=210}}.
Dzięki poparciu przez wojewodę wołyńskiego [[Henryk Józewski|Henryka Józewskiego]] lokalnych inicjatyw na rzecz ukrainizacji poszczególnych parafii w 1930 w diecezji wołyńskiej działało 49 placówek duszpasterskich, w których obowiązywał język ukraiński. W innych diecezjach tego rodzaju parafie nie powstały<ref>T. Snyder, ''Tajna wojna. Henryk Józewski i polsko-sowiecka rozgrywka o Ukrainę''. Kraków 2008. Wyd.Instytut Wydawniczy Znak, {{ISBN|978-83-240-1033-2}}, s. 201–202
== II wojna światowa ==
| |||