Dyskografia Soundgarden: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Mike89 (dyskusja | edycje)
m akt.
Mike89 (dyskusja | edycje)
m zbędne, aktualizacja singli
Linia 11:
|Kompilacje = 5
|EP = 7
|Single = 2425
|Strony B =
|Video = 3
Linia 19:
|Przypisy =
}}
'''Dyskografia [[Soundgarden]]''' – amerykańskiego [[Zespół muzyczny|zespołu muzycznego]], składa się z sześciu [[Album studyjny|albumów studyjnych]], dwóch [[Album koncertowy|koncertowych]], pięciu [[Kompilacja (muzyka)|kompilacji]], dwudziestu czterechpięciu [[Singel (wydawnictwo muzyczne)|singli]], siedmiu [[EP|minialbumów]], dwóch [[wideo]], dwudziestu trzech [[teledysk]]ów i trzynastu [[Ścieżka dźwiękowa|soundtracków]]. Łączny nakład sprzedanych płyt grupy wynosi 25 milionów na całym świecie{{r|a}}, z czego 10 milionów egzemplarzy w Stanach Zjednoczonych{{r|b}}.
 
Zespół powstał w 1984 w [[Seattle]] w stanie [[Waszyngton (stan)|Waszyngton]] z inicjatywy wokalisty [[Chris Cornell|Chrisa Cornella]], basisty [[Hiro Yamamoto]] i gitarzysty [[Kim Thayil|Kima Thayila]]{{odn|Yarm|2012|s=59}}{{odn|Babula|2017|s=49}}. Pierwszym perkusistą Soundgarden, po rezygnacji Cornella z gry na tym instrumencie, był [[Scott Sundquist]]{{odn|Anderson|2007|s=113}}{{odn|Koziczyński|2010|s=71}}. Premierowymi [[Utwór muzyczny|utworami]] zespołu były trzy kompozycje – „Heretic”, „All Your Lies” i „Tears to Forget”, które w 1986 zostały zamieszczone na [[Kompilacja (muzyka)|kompilacji]] ''[[Deep Six]]''{{odn|Koziczyński|2010|s=71}}. Także w 1986 miejsce Sundquista zajął [[Matt Cameron]]<ref>{{odn|ref=nie|Prato|2009|s=103}}; {{odn|ref=nie|Yarm|2012|s=103}}.</ref>. W 1987 i 1988 grupa opublikowała nakładem [[Sub Pop]] minialbumy ''[[Screaming Life]]'', promowany singlem „[[Hunted Down]]”<ref>{{odn|ref=nie|Koziczyński|2010|s=72}}; {{odn|ref=nie|Yarm|2012|s=104–105}}</ref>, i ''[[Fopp]]''<ref>{{odn|ref=nie|Anderson|2007|s=115}}; {{odn|ref=nie|Prato|2009|s=203}}.</ref>. W tym samym roku, po podpisaniu kontraktu z niezależną wytwórnią [[SST Records|SST]]{{odn|Prato|2009|s=203, 205}}, muzycy wydali debiutancki album studyjny ''[[Ultramega OK]]''{{odn|Anderson|2007|s=118}}. Płytę promował singel „[[Flower (singel Soundgarden)|Flower]]”, którego teledysk emitowany był w [[MTV]]{{odn|Anderson|2007|s=118}}. Po zakończeniu trasy promującej ''Ultramega OK'' i sesji do drugiego albumu studyjnego, szeregi zespołu opuścił Yamamoto{{odn|Anderson|2007|s=120}}{{odn|Prato|2009|s=211}}. W jego miejsce przyjęto [[Jason Everman|Jasona Evermana]]{{odn|Prato|2009|s=212}}{{odn|Koziczyński|2010|s=74}}. Muzycy, nie będąc zadowolonymi z brzmienia pierwszej płyty, zdecydowali się na zmianę wytwórni, podpisując kontrakt z [[A&M Records|A&M]]{{odn|Yarm|2012|s=157}}. Dzięki temu Soundgarden był pierwszym zespołem z Seattle, który związał się umową z dużą wytwórnią fonograficzną{{odn|Yarm|2012|s=157}}{{odn|Anderson|2007|s=119}}. Jej nakładem ukazał się drugi album studyjny – ''[[Louder Than Love]]''{{odn|Anderson|2007|s=119}}{{odn|Koziczyński|2010|s=73}}. Promowały go single „[[Loud Love]]” i „[[Hands All Over]]”{{odn|Anderson|2007|s=119}}, które zostały odnotowane na [[Official Charts Company|listach w Wielkiej Brytanii]]{{r|i}}. W 1990 płyta zadebiutowała na 108. pozycji w zestawieniu [[Billboard 200]]{{r|c}}. W tym samym roku w zespole doszło do zmiany personalnej; miejsce Evermana zajął [[Ben Shepherd]]{{odn|Anderson|2007|s=120}}{{odn|Koziczyński|2010|s=74}}{{odn|Prato|2009|s=266}}.
 
W 1991 na rynku ukazał się trzeci album studyjny Soundgarden – ''[[Badmotorfinger]]''{{odn|Anderson|2007|s=120}}, który uplasował się na 39. miejscu w zestawieniu Billboard 200{{r|c}} oraz uzyskał w [[Australian Recording Industry Association|Australii]] [[Certyfikaty sprzedaży w przemyśle muzycznym|certyfikat]] złotej płyty{{r|n}}. W [[Music Canada|Kanadzie]] otrzymał status platyny{{r|o}}, w [[Recording Industry Association of America|Stanach Zjednoczonych]] podwójnej platyny{{r|b}}, a w [[British Phonographic Industry|Wielkiej Brytanii]] srebrnej{{r|p}}. Promowały go single „[[Jesus Christ Pose]]”, „[[Outshined]]” i „[[Rusty Cage]]”, które uplasowały się w Top 50. w Wielkiej Brytanii{{r|i}}. Trzy lata później muzycy opublikowali czwarty album studyjny ''[[Superunknown]]''{{odn|Anderson|2007|s=123}}. Zadebiutował on na szczycie zestawienia Billboard 200{{r|c}}. Płyta odnotowała dziesięciomilionową sprzedaż na świecie{{odn|Babula|2017|s=49}}, uzyskując certyfikaty trzykrotnej platyny w Australii{{r|n}} i Kanadzie{{r|o}}, pięciokrotnej platyny w Stanach Zjednoczonych{{r|b}} oraz złotej w [[Swedish Recording Industry Association|Szwecji]]{{r|s}} i w Wielkiej Brytanii{{r|p}}. W ramach promocji grupa udostępniła single „[[Spoonman]]”, „[[The Day I Tried to Live]]”, „[[Black Hole Sun]]”, „[[My Wave]]” i „[[Fell on Black Days]]”{{odn|Anderson|2007|s=123}}, które uplasowały się na czołowych lokatach notowania „[[Billboard (tygodnik)|Billboardu]]” – [[Mainstream Rock Songs]]{{r|bs}}. W 1995 Soundgarden został dwukrotnym laureatem [[Nagroda Grammy|nagrody Grammy]] – za kompozycje „Spoonman” i „Black Hole Sun”{{r|bt}}. Rok później nakładem A&M ukazał się piąty album studyjny ''[[Down on the Upside]]''{{odn|Koziczyński|2010|s=77}}. Zadebiutował on 2. miejscu w zestawieniu Billboard 200{{r|c}}. Płytę promowały cztery single – „[[Pretty Noose]]”, „[[Burden in My Hand]]”, „[[Blow Up the Outside World]]” i „[[Ty Cobb (singel Soundgarden)|Ty Cobb]]”, z czego dwa dotarły do 1. lokaty Mainstream Rock Songs{{r|bs}}. ''Down on the Upside'' uzyskał certyfikat platyny w Australii{{r|n}}, Kanadzie{{r|o}} i w Stanach Zjednoczonych{{r|b}} oraz status srebrnej w Wielkiej Brytanii{{r|p}}. W 1997, z uwagi na wewnętrzne konflikty, zespół zawiesił działalność na trzynaście lat<ref>{{odn|ref=nie|Koziczyński|2010|s=77}}; {{odn|ref=nie|Yarm|2012|s=xiv}}.</ref>.
 
Reaktywacja Soundgarden miała miejsce 1 stycznia 2010{{odn|Koziczyński|2010|s=78}}. Trzy lata później muzycy opublikowali szósty album studyjny ''[[King Animal]]''{{odn|Babula|2017|s=53}}, który zadebiutował na 5. pozycji w zestawieniu Billboard 200{{r|c}}. W maju 2017 Cornell popełnił samobójstwo{{odn|Babula|2017|s=55}}.
Linia 855:
|
|
|-
|2017
|align=left|„Beyond the Wheel” <br /><small>(wczesna wersja)</small><br />
|align="center"| –
|align="center"| –
|align="center"| –
|align="center"| –
|align="center"| –
|align="center"| –
|align="center"| –
|align="center"| –
|align="center"| –
|align="center"| –
|align="center"| –
|align="center"| –
|align="center"| –
|
|
|''Ultramega OK''<br /><small>(reedycja)</small><br />
|-
|2019