'''Język sardyński''' (''sard. {{k|sc|limba sarda''}}, ''{{k|sc|sardu''}}) – [[język (mowa)|język]], a według niektórych uczonych{{fakt|data=2009-07}} [[makrojęzyk]], z [[grupa językowa|grupy]] [[języki romańskie|romańskiej]] (podgrupa [[języki południoworomańskie|południoworomańska]]) [[języki indoeuropejskie|języków indoeuropejskich]], którym posługuje się od 1 do 1,5 mln [[Sardyńczycy|Sardyńczyków]] (mieszkańców [[Sardynia|Sardynii]], włoskiej wyspy na Morzu Śródziemnym).
We Włoszech uznawanybywa jestpopularnie zapostrzegany jako [[dialekt]] języka włoskiego, jednak większość językoznawców spoza tego kraju uważa sardyński za odrębny język. Najstarsze zabytki literatury napisanej w tym języku (właściwie w jego dialektach, gdyż nie ma on jednej [[język literacki|postaci literackiej]]) pochodzą z XVI wieku. Język sardyński czerpał wiele zapożyczeń z [[łacina|łaciny]], [[język grecki|greki]], [[język arabski|języka arabskiego]], [[język hiszpański|hiszpańskiego]], [[język kataloński|katalońskiego]] oraz włoskiego.
Na język sardyński składają się cztery główne dialekty, ze względu na silne zróżnicowanie uważane niekiedy za odrębne języki:
