Humphrey Bogart: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
szablon |
m drobne merytoryczne |
||
Linia 92:
==== ''Czarny legion'', ''Śmiertelny zaułek'' ====
[[Plik:James Cagney Humphrey Bogart The Roaring Twenties Still.jpg|mały|James Cagney i Bogart w filmie ''[[Burzliwe lata dwudzieste]]'' (1939)]]
Kontynuował występy w filmach klasy B, kreując postać ambitnego pracownika fabryki samochodów w dramacie kryminalnym ''[[Czarny legion]]'' (1937, reż.
W tym samym roku Warner Bros. wypożyczyło aktora [[Samuel Goldwyn|Samuelowi Goldwynowi]], dzięki czemu mógł wystąpić w dramacie kryminalnym ''[[Śmiertelny zaułek]]'' (reż. [[William Wyler]]), kreując gangstera na wzór [[Baby Face Nelson|Baby’ego Face’a Nelsona]]{{#tag:ref|Na wypożyczeniu Bogarta Warner Bros. zarobiło 6 tys. 750 dolarów, podczas gdy aktor otrzymał 3 tys. 250 dolarów. Dodatkowo wytwórnia zażądała od Goldwyna 2 tys. dolarów tygodniowo i gwarancji zatrudnienia Bogarta przez pięć tygodni{{odn|Kanfer|2011|s=62}}.|group="uwaga"}}{{odn|Meyers|1997|s=69}}. W ocenie Kanfera mimo że to [[Joel McCrea]] był główną gwiazdą, Bogart zagrał tak, jakby to był jego film, a kreacja Hugha „Baby’ego Face’a” Martina była zupełnie inna od szablonowych postaci ze światka przestępczego z poprzednich filmów{{odn|Kanfer|2011|s=62}}. ''Śmiertelny zaułek'' cieszył się uznaniem w Stanach Zjednoczonych i w Wielkiej Brytanii, gdzie Graham Greene pisał na łamach magazynu „[[The Spectator (tygodnik)|The Spectator]]”, że „to jest najlepsza rola, jaką Bogart kiedykolwiek zagrał – bezwzględny, lecz sentymentalny, od początku filmu pokazuje wielki osobisty dramat”{{odn|Kanfer|2011|s=63}}.
Linia 98:
Po powrocie do Warner Bros. aktor zagrał między innymi w komedii [[musical]]owej ''[[Swing Your Lady]]'' (1938, reż. Ray Enright), którą krótko wyświetlano{{odn|Kanfer|2011|s=63}} oraz w dramacie ''[[Szkoła zbrodni]]'' (1939, reż. [[Lewis Seiler]]), gdzie wcielił się w zastępcę komisarza Marka Bradena, usiłującego wprowadzić zmiany na lepsze w zakładzie poprawczym{{odn|Kanfer|2011|s=59}}. W następnym roku wystąpił w westernie ''[[Oklahoma Kid]]'' z [[James Cagney|Jamesem Cagneyem]] (reż. Lloyd Bacon){{odn|Kanfer|2011|s=59}} i dramacie ''[[Mroczne zwycięstwo]]'' (reż. [[Edmund Goulding]]) u boku Bette Davis, kreując rolę trenera koni mówiącego z irlandzkim akcentem. Mimo wątpliwości jego gra przypadła do gustu przedstawicielom Warner Bros., którzy zaangażowali Bogarta do kolejnego filmu Davis – dramatu ''[[Stara panna (film)|Stara panna]]'' (1939, reż. Edmund Goulding). Czwartego dnia został zastąpiony przez [[George Brent|George’a Brenta]], ponieważ wypadł nieprzekonująco w scenie pożegnania na dworcu kolejowym{{odn|Kanfer|2011|s=61}}.
Przez kilka następnych lat studio Warner Bros. obsadzało Bogarta w produkcjach z gatunku filmu gangsterskiego – ''[[Racket Busters]]'' (1938, reż. Lloyd Bacon), ''[[Aniołowie o brudnych twarzach]]'' (1938, reż. [[Michael Curtiz]]), kreując postać nieuczciwego prawnika, ''[[Król podziemia]]'' (1939, reż. Lewis Seiler), gdzie wystąpił w roli głównej, ''[[Burzliwe lata dwudzieste]]'' (1939, reż. [[Raoul Walsh]]) i ''[[You Can’t Get Away with Murder]]'' (1939, reż. Lewis Seiler){{odn|Kanfer|2011|s=61}}. W marcu 1939 „The New York Times” napisał, że „wartościowi aktorzy” tacy jak Bogart byli „skazani nie tyle na pięcioletnie kontrakty, ile na pięcioletnie wyroki”{{odn|Kanfer|2011|s=61}}.
=== Lata 40. ===
| |||