Domenichino: Różnice pomiędzy wersjami

Był uczniem [[Flandria (region)|flamandzkiego]] malarza [[Denis Calvaert|Denisa Calvaerta]]. W 1602 wyjechał do [[Rzym]]u, gdzie studiował w [[Accademia degli Incamminati|Akademii Carraccich]]. W 1602 został współpracownikiem [[Annibale Carracci]]ego. Był autorem szeregu [[fresk]]ów, m.in. w [[Palazzo Farnese]] (1603-4), kościele San Onofrio (1604-5) i [[oratorium (budownictwo)|oratorium]] San Gregorio Magno (1609) w Rzymie. W 1612 wyjechał na krótko do [[Bolonia|Bolonii]]. Po powrocie do Rzymu wykonał freski ze scenami z życia [[Cecylia z Rzymu|Świętej Cecylii]] w kościele [[Kościół św. Ludwika Króla Francji w Rzymie|San Luigi dei Francesi]] oraz zaprojektował sklepienie i obraz [[ołtarz]]owy w kościele [[Bazylika Najświętszej Maryi Panny na Zatybrzu|Matki Boskiej na Zatybrzu]]. W czasach pontyfikatu [[Grzegorz XV|Grzegorza XV]] uzyskał tytuł architekta papieskiego. W 1631 wyjechał do Neapolu, gdzie wykonał freski w kościele San Gennaro.

 

 

Malował obrazy o tematyce religijnej, mitologicznej i alegorycznej oraz [[pejzaż]]e. Był też znakomitym [[portret|portrecistą]] (portrety przedstawicieli rzymskiej arystokracji i dworu papieskiego). Reprezentował nurt klasycyzujący rzymskiego malarstwa barokowego. Kontynuował tradycję [[Rafael Santi|Rafaela]] i [[Annibale Carracci]]ego. Jego kompozycje figuralne odznaczają się dużą ekspresją, precyzją rysunku oraz harmonią kompozycji.