Neofaszyzm: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) m Bot poprawia linkowanie wewnętrzne oraz inne drobne sprawy |
Franciszek Ryszka pisał zupełnie coś innego |
||
Linia 1:
{{Faszyzm}}
'''Neofaszyzm''' – współczesny [[faszyzm]], ruchy faszystowskie działające po 1945
Wraz z [[neonazizm]]em stanowi on on ideologię [[skrajna prawica|skrajnie prawicową]]<ref>Marcin Kozakiewicz, ''Różne oblicza faszyzmu we współczesnej Europie'', 2015, s. 15-16.</ref><ref>S. von Mering, T. W. McCarty, ''Right-Wing Radicalism Today: Perspectives from Europe and the US'', 2014, s. 22.</ref>.
== Charakterystyka faszyzmu klasycznego ==
Linia 19 ⟶ 21:
Najbardziej rozpowszechnionym nurtem neofaszyzmu jest '''neohitleryzm''', który cechuje: kult [[Adolf Hitler|Adolfa Hitlera]], akceptacja bez zastrzeżeń ideologii [[Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników|NSDAP]] i stosowanie nazistowskiej symboliki. Neohitleryzm został wskrzeszony w 1959 r. przez George’a Lincolna Rockwella w USA pod postacią ''American Nazi Party'', w 1962 r. przyjął formę nazistowskiej międzynarodówki ''World Union of National Socialists'' z sekcjami m.in. w Wielkiej Brytanii (''National Socialist Movement''), Szwecji (''Nordiska Rikspartiet'') i Australii (''Nationalist Workers’ Party''). W 1965 r. w Hiszpanii powstał pronazistowski ''Circulo Español de Amigos de Europa''; na początku lat 70. podobne grupy pojawiły się we Francji (''Fédération d’Action Nationale et Européenne'') i w Niemczech (''Nationalsozialistische Kampfgruppe Grossdeutschland''). Impulsem dynamizującym rozwój neohitleryzmu była tzw. Hitlerwelle (fala zainteresowania III Rzeszą) w RFN lat 70. (wtedy powstały takie grupy jak ''Aktionsfront Nationaler-Sozialisten''), zaś w następnej dekadzie fascynacja nazizmem w subkulturze [[skinhead]] (ruchy takie jak ''[[Krew i Honor|Blood and Honour]]'' i ''[[Combat 18]]'' przeniosły kult Hitlera nawet do Brazylii czy Polski). Szczególnie silnie neohitleryzm rozwinął się w USA, gdzie największe znaczenie mają ''National Socialist Movement'' i ''National Alliance''. Karykaturalnymi przykładami amerykańskiego neohitleryzmu były z jednej strony jest ''Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei – Aufbauorganisation'' (założona w 1972 r.), niewolniczo kopiująca pierwowzór, z drugiej – ''Libertarian National Socialist Green Party'', która doszła do wniosków stanowiących zaprzeczenie nazizmu.
{{fakt|Lewicowym wariantem nazizmu, alternatywnym wobec hitlerowskiego, jest '''strasseryzm''', lewicowy}} wariant nazizmu sformułowany przez [[Otto Strasser]]a (1897-1974). Strasserowcy opowiadają się za socjalną rewolucją narodową, w wyniku której powstałoby bezpartyjne państwo stanowe; Hitlera uważają za zdrajcę niemieckiego socjalizmu. Ruch strasserowski odrodził się po II wojnie światowej w Niemczech jako ''Bund für Deutschlands Erneuerung'', potem ''Deutsche Soziale Union'' (1956-64) i ''Unabhängige Arbeiter Partei'' (od 1961), wreszcie ''Freiheitlische Arbeiterpartei'' (1978-94) Friedhelma Bussego. Idee Strassera inspirowały też neofaszystów w innych krajach, np. w Wielkiej Brytanii (jedna z frakcji ''National Front'') i USA (''White Aryan Resistance'').
We Włoszech do tradycji rewolucyjnego '''[[Faszyzm włoski|faszyzmu]]''' 1919-22 i republiki di Salo nawiązywały na przełomie lat 40. i 50. XX w. ''Fasci d’Azione Rivoluzionaria''. Później [[Benito Mussolini|mussolinizm]] kultywowany był w szeregach ''[[Włoski Ruch Społeczny|Movimento Sociale Italiano]]'' (np. frakcja ''Tendenza Nazionale Popolare''); po zwrocie MSI w kierunku narodowo-liberalnym (1990) powstały faszystowskie grupy ''Movimento Fascismo e Liberta'' oraz ''Lega Nazionale Popolare'', a po przekształceniu MSI w ''Alleanza Nazionale'' (1995) powstało ''Movimento Sociale Fiamma Tricolore'' (Giuseppe “Pino” Rauti). Obecnie jako „faszyzm trzeciego tysiąclecia” deklaruje się włoski ruch ''[[CasaPound]]''.
| |||