Renato Castellani: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Odplewiacz (dyskusja | edycje) m drobne merytoryczne, wikizacja |
Odplewiacz (dyskusja | edycje) m wikizacja, drobne techniczne |
||
Linia 24:
W 1936 rozpoczął działalność zawodową w kinematografii, początkowo jako asystent reżysera i scenarzysta. Współpracował z takimi twórcami jak [[Mario Camerini]], [[Augusto Genina]], [[Mario Soldati]] czy [[Alessandro Blasetti]].
Samodzielną reżyserię rozpoczął filmem ''[[Wystrzał (film 1942)|Wystrzał]]'' (1942), adaptacją noweli [[Aleksander Puszkin|Aleksandra Puszkina]]. Z reguły sam pisał scenariusze do swoich filmów. Sławę i uznanie Castellani zdobył po wojnie jako autor takich obrazów jak: ''[[Pod słońcem Rzymu]]'' (1948), ''[[Nadziei za dwa grosze]]'' (1952, [[Złota Palma]] na [[5. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cannes|5. MFF w Cannes]]), ''[[Romeo i Julia (film 1954)|Romeo i Julia]]'' (1954, [[Złoty Lew]] na [[15. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji|15. MFF w Wenecji]]) czy ''[[Bandyta (film 1961)|Bandyta]]'' (1961, Nagroda [[FIPRESCI]] na [[22. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji|22. MFF w Wenecji]]).
W latach 70. i 80. XX w. kręcił kostiumowe miniseriale telewizyjne (m.in. ''[[Żywot Leonarda da Vinci]]'', ''Verdi''). Okazjonalnie podejmował się również reżyserii teatralnej, wystawiając m.in. ''Seans'' [[Noel Coward|Noela Cowarda]] i ''[[Wieczór Trzech Króli]]'' [[William Shakespeare|Williama Szekspira]].
| |||