Bonsai: Różnice pomiędzy wersjami

{{nihongo|'''Bonsai, sztuka bonsai'''|盆栽|karłowate drzewo w naczyniu|''bon'' – płaska taca lub pojemnik, ''sai'' – roślina; [[język chiński|chiń.]] '''[[penjing]]'''}} – sztuka miniaturyzowania drzew lub krzewów uprawianych w odpowiednio dobranych, płaskich pojemnikach. Efekt ten jest uzyskiwany poprzez specyficzne przycinanie oraz pielęgnację. W potocznym znaczeniu – zminiaturyzowane rośliny o sztucznie wymuszonym, płytkim systemie korzeniowym umieszczone w płaskim naczyniu.

 

Sztuka hodowli bonsai pochodzi z [[Chiny|Chin]] (jest tam nazywana ''[[penjing|pénjǐng]]'', również ''pénzāi''), mimo że jest kojarzona głównie z [[Japonia|Japonią]]. Według źródeł Japończycy włączyli ją do swych tradycji w VIII wieku n.e. Pierwszy wiersz mówiący o bonsai pochodzi z połowy XIV w., jednak najwcześniejsze rysunki pochodzą ze skryptów z 1309 roku.

 

W przeszłości sztuką tą zajmowali się ludzie wysoko urodzeni – arystokraci, osoby duchowne. Od XVII w. zajęli się nią zwykli ludzie.

 

Uzyskanie doskonałej formy bonsai to rezultat wieloletniej pielęgnacji, niekiedy kilku pokoleń ogrodników. Do uprawy wybiera się gatunki drzew i krzewów o zdrewniałych pędach. Najbardziej cenione są bonsai z drzew długowiecznych, jak [[dąb|dęby]], [[sosna|sosny]], [[Cis (roślina)|cisy]], [[świerk]]i, [[jałowiec|jałowce]]. Najmniej natomiast ceni się krótko żyjące gatunki roślin, jak np. [[topola]].