121 Eskadra Myśliwska: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
|||
Linia 60:
== Jako 121 eskadra myśliwska ==
Rozkaz Departamentu Aeronautyki Ministerstwa Spraw Wojskowych L.dz. 700/tj. Og.-Org. z 23 czerwca 1928 dotyczący organizacji „mieszanych” pułków lotniczych składających się z dywizjonów różnego przeznaczenia spowodował rozwiązanie [[11 Pułk Myśliwski|11 pułku myśliwskiego]]. Jego dywizjon myśliwski wszedł w podporządkowanie dowódcy [[2 Pułk Lotniczy|2 pułku lotniczego]] i 14 lipca 1928 przeniesiony został z [[Lida|Lidy]] do Krakowa. Po dyslokacji 113 eskadra tego dywizjonu zostały przemianowane na 121 eskadrę myśliwską. Organizacyjnie weszła w skład [[III/2 dywizjon myśliwski|III/2 dywizjonu myśliwskiego]].Jej wyposażenie stanowiły samoloty [[SPAD 61|Spad 61]]{{odn|Pawlak|1989|s=151}}.
Przybyłe do Krakowa samoloty myśliwskie brały udział w różnych pokazach lotniczych popularyzując w ten sposób działania [[Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej|Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej]].
Jeden z takich pokazów tak opisuje pilot eskadry{{odn|Pawlak|1989|s=152}}:
Linia 87:
== Działania 121 eskadry myśliwskiej w 1939 ==
Rok 1939 przyniósł ustawicznie wzrastające zagrożenie ze strony [[III Rzesza|III Rzeszy]]. Już wiosną niemieckie [[Samolot rozpoznawczy|samoloty
<br>Dowódca zasadzki ppor.pil. Wacław Króltak odnotował{{odn|Pawlak|1989|s=155-156}}:
{{Cytat|''Dowódca 2 pułku lotniczego w Krakowie, ppłk.pil. Stanisław Nazarkiewicz, otrzymał zarządzenie z Inspektoratu Obrony Państwa dotyczące wystawienia dwóch zasadzek myśliwskich w pobliżu granicy niemieckiej na odcinku zachodnim. Dywizjonem myśliwskim, składającym się z trzech eskadr myśliwskich – 121, 122 i 123 dowodził wtedy kpt.pil. Mieczysław Medwecki. Pełniłem wtedy funkcję zastępcy dowódcy 121 eskadry. 10 lipca przedpołudniem, w czasie normalnych zajęć lotniczych, zostałem nagle wezwany do d-cy dywizjonu. W jego gabinecie zastałem również d-cę 121 eskadry kpt.pil. Tadeusza Sędzielowskiego i d-cę 123 eskadry kpt.pil. Mieczysława Olszewskiego. Za chwilę pojawił się również ppor.pil. Erwin Kawnik, pełniący funkcję zastępcy dowódcy 123 eskadry. Medwecki zapoznał nas z nowym zarządzeniem i oświadczył, że Kawnik i ja zostaliśmy wyznaczeni na dowódców zasadzek. Rozpoczęła się krótka narada, w czasie której wytypowano pilotów i ludzi z obsługi technicznej samolotów, środki transportu i zapasowy sprzęt. Przebazowanie należało wykonać w trybie alarmowym, rzuty kołowe miały jeszcze tego dnia udać się na wyznaczone lądowiska i przygotować je do przyjęcia samolotów. Wszystko winno było odbyć się bez rozgłosu, pilotom nakazano lecieć na miejsce przeznaczenia na małych wysokościach. Na każdą zasadzkę zostało wyznaczonych po 6 pilotów i po 4 samoloty...''}}
Niestety, zorganizowanie zasadzek dało wynik negatywny ze względu na zbyt małą prędkość polskich samolotów oraz dużą wysokość [[Działania (wojsko)|działania]] samolotów niemieckich. Po trzech tygodniach daremnych startów i bezskutecznych
W lipcu 1939 wcielono do eskadry 4 absolwentów [[Szkoła Podchorążych Lotnictwa|Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie]] oraz 2 absolwentów [[Szkoła Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich|Szkoły Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich]].
Od 20 sierpnia zorganizowano zasadzkę na lotnisku w [[Aleksandrowice (Bielsko-Biała)|Aleksandrowicach]]. Zadaniem jej było obrona powietrzna rejonu [[Śląsk|Śląska]] przed penetracją samolotów [[Luftwaffe]]. Doświadczenia z tej zasadzki były podobne do poprzednich. Polskie samoloty były zbyt powolne, by skutecznie zwalczać wywiadowcze [[Dornier Do 17|Dorniery]]{{odn|Pawlak|1989|s=156}}.
=== Mobilizacja eskadry ===
[[Mobilizacja (1939)|Mobilizację sierpniową]] eskadra przeprowadziła na macierzystym lotnisku. W nocy z 26 na 27 sierpnia rzut kołowy odjechał na lotnisko polowe. Personel latający wraz z samolotami pozostawał na krakowskim lotnisku.
O świcie 31 sierpnia 16 P.11 i 1 RWD-8 dywizjonu odleciało na lotnisko alarmowe Balice. W ciągu dnia trwało nawiązywanie łączności ze
=== Walki eskadry w kampanii wrześniowej ===
W [[kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] eskadra walczyła początkowo w składzie lotnictwa [[Armia „Kraków”|Armii „Kraków”]], potem pracowała na korzyść Sztabu Naczelnego Dowódcy Lotnictwa, a od 13 września weszła w skład [[Brygada Pościgowa|Brygady Pościgowej]]. Z chwilą rozpoczęcia działań dysponowała 10 samolotami [[PZL P.11]]c,
1 września 6.00 zarządzono alarm i odprawę pilotów. Dowódca dywizjonu kpt. Medwecki zapoznał personel z aktualną sytuacją i powiadomił o stanie wojny z Niemcami. Podporządkowała sobie jednocześnie klucz 121 eskadry w składzie pchor. Gnyś i st. szer. Arabski. Pod dowództwem kpt. Medweckiego klucz wystartował w rejon Chrzanowa. W tym momencie nad lotniskiem Balice pojawiły się dwie grupy Heinkli 111 około 18 Junkersów 87. Startujący dowódca dywizjonu znalazł się przed frontem trójki Ju–87 i otrzymał długą serię. P.11 uderzył w ziemię w pobliżu lotniska{{Odn|Pawlak|1991|s=64}}.
Kapitan Wiórkiewicz wspomina{{Odn|Pawlak|1991|s=64}}:
| |||