Chengdu J-20: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
poprawa linków |
drobne techniczne |
||
Linia 85:
J-20 jest wolnonośnym [[górnopłat]]em napędzanym dwoma silnikami. Na J-20 zastosowano układ aerodynamiczny zwany potocznie [[Kaczka (lotnictwo)|„kaczką”]], w którym skośne, o dodatnim wzniosie [[Powierzchnie sterowe|usterzenie poziome]] znajduje się w części dziobowej przed skrzydłami za kabiną pilota. [[Skrzydło (lotnictwo)|Skrzydła]] o trapezowym obrysie z krótkimi napływami, mocno przesunięte do tyłu kadłuba, krawędzie spływu skrzydeł sięgają połowy dysz silników. Skrzydła o niewielkim ujemnym wzniosie zaopatrzone w klapy noskowe na krawędzi natarcia oraz klapy i klapolotki na krawędzi spływu. Silnie rozchylone stateczniki pionowe odchylające się całą powierzchnią ([[usterzenie płytowe]]) pełniące prawdopodobnie również rolę hamulców aerodynamicznych skracających dobieg samolotu. Pod usterzeniem pionowym zamontowano nieruchome, silnie rozchylone na zewnątrz powierzchnie aerodynamiczne o trapezowym obrysie. Ich obecność może świadczyć o problemach ze statecznością kierunkową samolotu, na tyle dużą, że zdecydowano się je umieścić, chociaż wiadomo, że stanowią one element znacząco zwiększający echo radiolokacyjne samolotu.
Po obu stronach kadłuba, tuż za kabiną pilota znajdują się prostokątne, ustawione skośnie względem płaszczyzny pionowej kadłuba, wloty powietrza do silników. Są one dość szeroko rozstawione względem silników co sprzyja schowaniu ich turbin, generujących silne echo radarowe. Na kadłubie tuż przed wlotami w ich górnej części umieszczono regulatory przepływu powietrza do wlotów. Dodatkowo zmniejszają one echo radiolokacyjne jakie generują wloty powietrza do silników. W pobliżu wlotów umieszczono również klapy zapobiegające [[pompaż]]owi silników. Kadłub o trapezowym przekroju z krótszą podstawą. Jego przód ma poziomą krawędź zmniejszającą echo radiolokacyjne maszyny. Mocno nachylone krawędzie boczne kadłuba również sprzyjają zmniejszeniu echa radarowego. Kroplowa [[Osłona kabiny (lotnictwo)|osłona kabiny]] odchylana w całości do tyłu.
Samolot ma proste, trójpodporowe, chowane [[Podwozie (lotnictwo)|podwozie]] z przednim podparciem. Przednie koło chowa się do wnęki w kadłubie, główne – do wnęk po bokach kadłuba. Na kadłubie pomiędzy silnikami umieszczono komorę ze spadochronem hamującym. Nie jest jasne, jakie silniki zastosowano w prototypach. Prawdopodobnie były to rosyjskie AL-31F (możliwe jest również, że są to silniki w wersji FN) o ciągu 123 kN lub AL-37FU o ciągu (z dopalaniem) 145 kN lub chińskie WS-10G o ciągu 130 kN. Żaden z nich nie jest na tyle mocny, aby zapewnić dość dużej i ciężkiej konstrukcji (szacunkowa masa samolotu wynosi około 40 ton) jaką jest J-20 odpowiednią prędkość naddźwiękową bez użycia dopalaczy. 19 września 2017 roku, w powietrze wzbił się po raz pierwszy 7 prototyp samolotu, od pozostałych różnił się zastosowanymi silnikami, był to jednostki WS-10B. Był to krok w kierunku uniezależnienia konstrukcji od rosyjskich komponentów. Kolejną, rodzimą wersją silnika ma być WS-10G, jednostka o ciągu rzędu 152 - 155 kN i możliwością wektorowania ciągu. Docelowo, wstępne plany przewidują rok 2019, zastosowany ma zostać silnik WS-15 o ciągu rzędu 197 kN<ref name = "służba"/><ref>''Chińskie J-20 z nowymi silnikami'', "Lotnictwo", nr 10-11 (2017), s. 9, {{ISSN|1732-5323}}</ref>.
| |||