Podwójne życie Weroniki: Różnice pomiędzy wersjami

''Podwójne życie Weroniki'' zostało wyreżyserowane przez [[Krzysztof Kieślowski|Krzysztofa Kieślowskiego]] na podstawie scenariusza napisanego przezeń wraz z [[Krzysztof Piesiewicz|Krzysztofem Piesiewiczem]]. Producentem filmu był włoski filmowiec Leonardo de la Fuente, który przedtem dystrybuował w Europie Zachodniej takie filmy Kieślowskiego, jak ''[[Amator (film 1979)|Amator]]'' (1979), ''[[Przypadek (film)|Przypadek]]'' (1981), ''[[Bez końca]]'' (1984) oraz ''[[Krótki film o zabijaniu]]'' (1987){{odn|Zawiśliński|2011|s=310}}. De la Fuente zaoferował Kieślowskiemu swoje usługi, gdy spotkał go na Festiwalu Filmowym w Cannes{{odn|Zawiśliński|2011|s=310}}. Reżyser ''Amatora'' wówczas nie miał jednak pomysłu na scenariusz, jedynie wstępny zarys projektu, a przygotowania do realizacji pierwszego filmu poza granicami Polski stanowiła dlań spore wyzwanie{{odn|Zawiśliński|2011|s=311}}. Włoski producent koordynował współpracę własnego studia Sidéral Films ze [[Studio Filmowe „Tor”|Studiem Filmowym „Tor”]] oraz spółką [[Canal+ France|Canal+]]{{Odn|Haltof|2004|s=176}}. Początkowo scenariusz nosił tytuł ''Chórzystka'', jednakże we Francji owa nazwa rodziła złe skojarzenia przywołujące na myśl kolejny film katolicki z Polski, co mogło zniechęcić doń widownię francuską{{odn|Kieślowski|1997|s=133}}. Po wielu debatach nad tytułem wymyślono ostatecznie tytuł ''Podwójne życie Weroniki'', brzmiące wystarczająco dobrze po polsku, francusku i angielsku, lecz jak zastrzegał Kieślowski: „ani ja, ani producent nie jesteśmy do niego naprawdę przekonani”{{odn|Kieślowski|1997|s=134}}.

 

 

Zdjęcia do ''Podwójnego życia Weroniki'' rozpoczęły się jesienią 1990 roku{{odn|Zawiśliński|2011|s=315}}. Za stronę techniczną filmu odpowiadał operator [[Sławomir Idziak]]. Podstawowym filtrem użytym przez operatora był złocisto-żółty, co sprawiło, że świat filmu „jest dużo piękniejszy niż naprawdę”{{odn|Kieślowski|1997|s=144}}. Polską część ''Weroniki'' kręcono w Krakowie, [[Stary Sącz|Starym Sączu]], [[Nowy Sącz|Nowym Sączu]] i [[Grybów|Grybowie]]{{odn|Zawiśliński|2011|s=315}}<ref name="Filmpolski">{{Filmpolski|tytuł|123227|Podwójne życie Weroniki}}</ref>. Zdjęcia do francuskiej partii odbyły się przede wszystkim w [[Clermont-Ferrand]], które zdaniem Idziaka najbardziej przypominało Kraków z polskiej części filmu{{odn|Zawiśliński|2011|s=313}}. Montaż filmu miał miejsce w wytwórni w Clermont-Ferrand z udziałem montażysty Jacques'a Witty, z którym komunikacja odbywała się przy pomocy tłumacza Marcina Latałły{{odn|Kieślowski|1997|s=145}}. Kieślowski kazał zmontować prawie dwadzieścia wersji filmu, z których nie był zadowolony, gdyż niepokoił się w kwestii potencjalnego odbioru swego pierwszego zagranicznego dzieła{{odn|Zawiśliński|2011|s=316-317}}. Dla potrzeb dystrybucji wybrano dwie wersje filmu o różnych zakończeniach. W europejskiej wersji ''Weroniki'' Francuzka nie wychodzi ze swojego samochodu, podpatrując ojca zajętego pracą; w amerykańskiej natomiast ojciec wychodzi naprzeciw Véronique, ona zaś przytula się do niego{{odn|Kieślowski|1997|s=146}}.